இன்றைய இளைஞர்களும் நாளைய அரசியலும்

இன்றைய இளைஞர்களும் நாளைய அரசியலும்

– ஒரு அவசியமான விழிப்புணர்வு

ஒரு நாட்டின் எதிர்காலத்தை தீர்மானிப்பது அதன் இளைஞர்களே.

ஆனால் இன்று நாம் பார்க்கும் பல இளைஞர்களின் உலகம்,

வரலாறு இல்லாதது,

அரசியல் புரிதல் இல்லாதது,

பொறுப்பு உணர்வு இல்லாதது

என்பது வருத்தமளிக்கும் உண்மை.

இன்றைய இளைஞர்களில் பலருக்கு,

கடந்த 50 ஆண்டுகளாக நாட்டை ஆட்சி செய்த அரசியல் கட்சிகளின் பெயர்களும்,

அந்த கட்சிகளை உருவாக்கி வளர்த்த தலைவர்களின் பெயர்களும்

தெரியாமல் போயுள்ளது.

அதேபோல்,

இந்த நாட்டின் சுதந்திரத்திற்காக

உயிர் தியாகம் செய்த

சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்கள்,

தியாகிகள்,

சமூக சீர்திருத்தவாதிகள்

என்ற பெயர்கள் கூட

பலருக்கு புத்தகப் பக்கங்களோடு முடிந்துவிடுகின்றன.

படிப்பு — தேர்வுக்காக மட்டுமா?

பள்ளிக்கூடங்களிலும், கல்லூரிகளிலும்

பாடப்புத்தகங்களைப் படித்து

தேர்வில் மதிப்பெண் எடுத்து

அடுத்த கட்டத்திற்குச் செல்லும் வரை தான்

பலருக்கும் கல்வி முக்கியமாக இருக்கிறது.

பாடத்தில் உள்ள

வரலாறும்,

அரசியல் அறிவும்,

சமூக பொறுப்பும்

பள்ளி வாசலில் விட்டுவிட்டு

வெளியே வந்துவிடுகிறார்கள்.

இன்று கண்களுக்கு தெரியும் உலகம்

இன்றைய இளைஞர்களின் கண்களுக்கு

அதிகமாக தெரிகிற முகங்கள்

சினிமா நட்சத்திரங்கள்,

விளையாட்டு வீரர்கள்,

சமூக வலைதள பிரபலங்கள்.

அவர்கள் நடித்த படம்,

அவர்கள் அடித்த சிக்சர்,

அவர்கள் போட்ட பதிவு

இதுதான் முழு உலகமாக மாறிவிட்டது.

இதனால் என்ன நடக்கிறது?

இன்றைய பிரபலங்கள் அரசியலுக்கு வருகிறார்கள்.

அவர்களே கடவுள் போலவும், அவதாரம் போலவும் பார்க்கப்படுகிறார்கள்.

அவர்கள் யார்,

அவர்களின் பின்னணி என்ன,

அவர்கள் உண்மையில் நல்லவர்களா,

அரசியலுக்கு தகுதியானவர்களா

என்ற கேள்விகளை

கேட்கவே பலர் முன்வருவதில்லை.

ஓட்டு — ஒரு ரசிகர் வாக்கா?

இப்படிப்பட்ட மனநிலையோடு

ஒரு இளைஞன் வாக்களிக்க வரும்போது,

அது சிந்தித்த ஓட்டாக இருக்கிறதா

அல்லது

ரசிகர் மனநிலையிலான ஓட்டாக மாறுகிறதா?

இங்கேதான் அரசியலின் எதிர்காலமே மாறுகிறது.

ஒரு தவறான ஓட்டு

ஐந்து ஆண்டுகள்

ஒரு மாநிலத்தையே பாதிக்க முடியும்.

ஒரு தவறான முடிவு

ஒரு தலைமுறையின் கனவுகளை

சிதைக்க முடியும்.

யாருக்கு ஓட்டு போட வேண்டும்?

இளைஞர்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய சில அடிப்படை உண்மைகள்:

நல்ல நடிகன் நல்ல அரசியல்வாதி அல்ல.

புகழ் தகுதி அல்ல.

வசனம் செயல் அல்ல.

ஓட்டு போடுவதற்கு முன் இளைஞர்கள் கேட்க வேண்டிய கேள்விகள்:

இவர் மக்கள் நலனுக்காக என்ன செய்திருக்கிறார்?

இவர் கடந்த கால செயல்பாடுகள் என்ன?

இவர் நேர்மையானவரா?

இவர் அரசியலின் அடிப்படை அறிவு கொண்டவரா?

இவர் அதிகாரத்தை சேவையாக பார்க்கிறாரா,

அல்லது வியாபாரமாக பார்க்கிறாரா?

இளைஞர்களுக்கான அழைப்பு

இளைஞர்களே,

நீங்கள் அரசியலை புறக்கணித்தால்,

அரசியல் உங்களை புறக்கணிக்காது.

உங்கள் வேலை,

உங்கள் கல்வி,

உங்கள் எதிர்காலம்,

உங்கள் குடும்ப வாழ்க்கை

அனைத்திலும் அரசியல் தீர்மானங்களின் தாக்கம் இருக்கிறது.

அதனால்,

வரலாற்றை தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.

தலைவர்களை ஆராயுங்கள்.

உணர்ச்சியால் அல்ல, அறிவால் வாக்களியுங்கள்.

ரசிகராக அல்ல, பொறுப்புள்ள குடிமகனாக இருங்கள்.

இன்றைய இளைஞனின் ஒரு சரியான ஓட்டு தான்

நாளைய இந்தியாவின் திசையை தீர்மானிக்கும்.

விழிப்புணர்வுடன் சிந்திக்கும் இளைஞர்களே

உண்மையான ஜனநாயகத்தின் அடையாளம்.

~ ஈரநெஞ்சம் மகேந்திரன்

கல்யாணச் சாவு என்ற பெயரில் நடக்கும் கலாச்சாரக் கேடு

*முகம் சுளிக்கும் மரண கொண்டாட்டங்கள்: மரியாதையை மறந்ததா நம் பண்பாடு?* 

 *கல்யாணச் சாவு என்ற பெயரில் நடக்கும் கலாச்சாரக் கேடு* 

சமீபத்தில் ஒரு துக்க நிகழ்வுக்குச் சென்றபோது ஏற்பட்ட அனுபவம், என் மனதை ஆழமாகப் பாதித்ததுடன், நம்முடைய சமூகம் எதை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருக்கிறது என்ற கேள்வியையும் எழுப்பியது.

85 வயதில் நிறைவான வாழ்வு வாழ்ந்த ஒரு முதியவரின் இறப்பு அது.

கிராமப் பகுதியில், 'மங்கள மரணம்' அல்லது 'கல்யாணச் சாவு' என்ற பெயரில் அவரது இறுதிச் சடங்குகள் நடந்தன.

ஒரு முதியவர் நிறைந்த வாழ்வு வாழ்ந்து விடைபெறும்போது, அதை அமைதியான துக்கத்துடன் கூடிய நிறைவான பிரியாவிடையாக நடத்துவதுதான் மரபு.

பொதுவாக முதியோரின் இறுதி நிகழ்வுகளில், நீண்டகால பந்தத்தைப் பிரிந்த சோகத்தை வெளிப்படுத்தும் வகையில் நெஞ்சை உருக்கும் ஒப்பாரிப் பாடல்களும், துக்கம் ததும்பும் இசையும் ஒலிப்பதைப் பார்த்திருக்கிறோம்.

நிறைவான வாழ்வைக் கொண்டாடும் விதமாக, பெரியவர்கள் ஆசீர்வாதத்துடன் சிலர் பட்டாசுகள் வெடிப்பதும் உண்டு. 

மரண ஊர்வலத்தில் அலங்கார பல்லக்குகளில் தூக்கிச் செல்வதையும் தாரை தப்பட்டைகளுடன் இறுதி ஊர்வலத்தில் நடனமாடிக் கொண்டு செல்வதையும் சில இடங்களில் பார்த்திருப்போம். அது ஒரு சில பகுதிகளில் மண் சார்ந்த பழக்கவழக்கமாக இருக்கலாம். ஒரு சில இடங்களில் ஒப்பாரி பாடல்கள் பாடுவதும்  ஒலிபெருக்கிகளில் பாடல்களை ஒலிபரப்புவதும் நாட்டுப்புற கலைஞர்களின் நடன நிகழ்ச்சிகளை அரங்கேற்றுவதும் உண்டு.

ஆனால், அன்று இரவில் நடந்த நிகழ்வு, ஒட்டுமொத்த மரணச் சடங்கின் புனிதத்தன்மையையும், முதியவரின் மரியாதையையும் சிதைக்கும் விதமாக இருந்தது.

நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்பாடு செய்தவர்கள் இறந்தவரின் பேரன் பேத்திகள் தான் என்பதுதான் மிகவும் வேதனைக்குரியது.

இவர்கள் தெருக்கூத்து என்ற பெயரில் ஓர் ஆடல் பாடல் நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தனர். 

அங்கு நடந்தது முற்றிலும் வேறாக இருந்தது.

ஆபாசமான உடைகளில் வந்த கலைஞர்கள், இரட்டை அர்த்த வசனங்கள், முகம் சுளிக்கும் அங்க அசைவுகள்—

இவை அனைத்தும் ஒரு மலிவான பொழுதுபோக்கிற்காக நடத்தப்பட்ட ஆபாசக் களியாட்டமாக இருந்தது.

இதை விடக் கொடுமை என்னவென்றால், அந்த ஆபாச நடனம் ஆடும் கலைஞர்களுடன் சேர்ந்து, அந்த வீட்டுப் பெரியவர்களும், இன்னும் பள்ளிப் பருவம் தாண்டாத குழந்தைகளும்கூட இணைந்து நடனமாடிக் கொண்டிருந்தனர்.

துக்கம் நடந்த வீட்டின் முன்பே, குழந்தைகள் உட்படப் பல குடும்ப உறுப்பினர்கள் முன்னிலையில் இந்த அநாகரீகம் அரங்கேறியது.

ஒரு துக்க வீட்டில், அதிலும் ஒரு முதிர்ந்த பெரியவரின் நிறைவுப் பயணத்தில், இதுபோன்ற அநாகரீகமான கேளிக்கை அவசியமா?

இது துக்கத்தை மறக்கச் செய்யும் பொழுதுபோக்கா அல்லது சடங்குகளின் புனிதத்தை இழிவுபடுத்தும் செயலா?

ஒருவர் வாழ்ந்த வாழ்க்கையின் பெருமையையும் அந்தஸ்தையும் தங்களது குடும்பத்தின் செல்வாக்கையும் காட்ட விரும்பினால் அதற்கு எத்தனையோ வழிகள் இருக்கின்றன. 

85 ஆண்டு கால அனுபவம், அந்தக் குடும்பத்திற்காக அவர் ஆற்றிய உழைப்பு, அவரது நீண்ட வரலாறு—

இவற்றுக்கு நாம் அளிக்கும் இறுதி மரியாதை இதுதானா?

ஒரு முதியவரை அமைதியாகவும் கண்ணியமாகவும் வழியனுப்புவதற்குப் பதிலாக, இந்த அநாகரீகச் செயல் மூலம் அவரது நினைவுகளை அவமானப்படுத்துவதாக இல்லையா?

இந்தச் செயல், நம்முடைய கலாச்சாரச் சீரழிவை அப்பட்டமாக வெளிப்படுத்துகிறது.

அதுவும், எதிர்காலத் தூண்களாக இருக்க வேண்டிய பேரக்குழந்தைகளே இதுபோன்ற நிகழ்வுக்குத் தலைமையேற்றதும், குழந்தைகள் இதில் பங்கெடுத்ததும், பண்பாட்டு விழுமியங்கள் சிதைந்துவிட்டன என்பதையே காட்டுகிறது.

நாட்டின் முக்கிய தலைவர்கள் இறப்பின் போது அவர்கள் எத்தனை வயதில் இறந்திருந்தாலும் அரசு நிகழ்ச்சிகளை ரத்து செய்து நாடி அவர்களுக்காக துக்கம் அனுஷ்டிக்கிறது. மௌனமாக அவருக்கு மரியாதையுடன் அஞ்சலி செலுத்தப்படுகிறது. 

‘கல்யாணச் சாவு’ என்பது ஒரு நிறைவான வாழ்வின் அடையாளமே தவிர, கொண்டாட்டத்தின் பெயரால் கட்டுப்பாடின்றி அநாகரீகமாகச் செயல்படுவதற்கான உரிமம் அல்ல.

மங்கள மரணத்தின் நோக்கம்:

— நிறைவான வாழ்வு வாழ்ந்ததற்காக நன்றி செலுத்துவது

— அவரது ஆத்மா சாந்தி அடைய அமைதியான பிரியாவிடை கொடுப்பது

— அவரது வாழ்க்கை நமக்கு ஒரு பாடமாக அமைய வேண்டும் என்று போற்றுவது

ஆடல் பாடல் நிகழ்ச்சிகளை நடத்துவதைத் தவறு என்று சொல்லவில்லை. அதிலும் ஆபாச நடனம் இரட்டை அர்த்த வசனங்கள் என்று சாவு வீட்டில் வந்தவர்களை முகம் சுளிக்கும் விதமாக இருப்பது கண்டனத்துக்குரியது.

ஒரு மரணத்தின் சூழல், அந்தச் சடங்கு நடைபெறும் இடம், மற்றும் குழந்தைகள் உட்படப் பல வயதினரின் முன்னிலை ஆகியவற்றை நாம் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

மலிவான பொழுதுபோக்கிற்காக, மரணம் போன்ற புனிதமான தருணங்களின் மரியாதையைக் குறைப்பது என்பது, நாம் நம்முடைய வேர்களை இழந்துவிட்டோம் என்பதையே காட்டுகிறது.

உறவுகளே, முதியோர்கள் நமக்குச் சொத்து.

நிறைவான வாழ்வு வாழ்ந்து அவர்கள் விடைபெறும் தருணத்தில், ஆபாசத்தைக் கொண்டாடுவதை நிறுத்திவிட்டு, அமைதியான, கண்ணியமான, மற்றும் மரியாதை நிறைந்த இறுதிப் பிரியாவிடை கொடுப்பதே நாம் அவர்களுக்குச் செய்யும் உண்மையான நன்றியாக இருக்கும்.

 குடும்பத்தின் ஆணி வேராக இருந்த மூத்தவர்கள் வயது மூப்பு காரணமாக இயற்கை எய்தும் போது பாரம்பரியமான இறுதிச் சடங்குகளை முறைப்படி செய்து நம்முடைய துக்கத்தை மௌனமாக வெளிப்படுத்தி கண்ணியமான முறையில் அவர்களை நல்லடக்கம் செய்வதே இறந்தவர்க்கும் அவரது குடும்பத்தினருக்கும் பெருமை.

மங்கள மரணம் என்பது மலிவான கேளிக்கைக்கான நேரம் அல்ல. 

அது முதியோரின் வாழ்வுக்கு நாம் செலுத்தும் உன்னதமான மரியாதை.

செஸ் வீரன் சிறுவன் சலீமின் கனவு

ஒரு தெருவின் ஓரத்தில் தொடங்கிய கனவு… இந்தியாவின் அடுத்த கிராண்ட்மாஸ்டரை உருவாக்க உங்கள் ஒரு உதவி போதும்

10 வயது முகமது சலீமின் அமைதியான போராட்டக் கதை

இராணிப்பேட்டையில் உள்ள ஒரு சாதாரண வீட்டின் நீலச் சுவரின் முன்,

ஒரு சிறுவன் அமைதியாக நிற்கிறான்.

அவனைச் சுற்றி ஒளிவீசும் எண்ணற்ற கோப்பைகள்.

எந்த கோப்பையைப் பார்த்தாலும்,

“இவன் பத்து வயது குழந்தையா? அல்லது பத்தாண்டுகள் விளையாடிய வீரனா?”

என்ற கேள்வி யாருக்கும் தோன்றும்.

அந்த சிறுவன் — முகமது சலீம், வயது 10.

பால்சம் அகாடமியில் 5-ம் வகுப்பு படிக்கும் ஒரு சாதாரண குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பையன்.

ஆனால் அசாதாரணது அவன் திறமை.

சிறிய கைகளில் சதுரங்கக் காயை பிடித்தவுடன் மாறி நிற்கும் வினோதமான அமைதி,

அவனை ஆயிரங்களில் ஒருவராக்குகிறது.

தெருவில் பிறந்த ஆர்வம் — இன்று மாநிலத்தின் பெருமை

சதுரங்கம் கற்றுக் கொள்ள அவன் எந்தப் பெரிய அகாடமியையும் தேடியதில்லை.

ஒரு நாள் தெருவில் குழந்தைகள் விளையாடிக் கொண்டிருந்ததைப் பார்த்தபோது,

அவன் மனதில் ஒரு மென்மையான எண்ணம் தோன்றியது:

“நானும் இதை விளையாடணும்.”

அந்த ஓர் சிறிய ஆர்வமே இன்று அவனை

மாவட்ட– மாநில அளவுகளில் பல முறை முதலிடம் பிடித்த வீரனாக மாற்றியுள்ளது.

இது ஒரு பள்ளி மாணவனின் வளர்ச்சிக் கதை மட்டும் இல்லை;

ஒரு கனவின் அதிசயமான பயணம்.

சிறுவனின் சாதனைகள் — அவன் வயதுக்கு எட்டாத உயரம்

சலீமின் திறமை, அவன் வயதைக் கடந்துவிட்டது.

அவனுக்கு முன், வரிசையாக நின்றிருக்கும் கோப்பைகள்,

இந்த பத்து வயது குழந்தை என்னென்ன வென்றிருக்கிறானோ என

அதே கணத்தில் சொல்லி விடுகின்றன.

மாவட்ட அளவிலான போட்டிகளில் பலமுறை முதலிடம்

மாநில அளவிலான செஸ் போட்டிகளில் சிறப்பான சாதனைகள்

செஸ் ரேட்டிங் பெற்றவர்

பல டோர்னமெண்ட்களில் தொடர்ச்சியாக பாராட்டப்படும் திறமை

இன்னும் கார்ட்டூன் நேரம், விளையாட்டு நேரம் என்று இருக்கும் வயதிலேயே,

சலீம் அடுத்த நகரை கணக்கிட்டு அமைதியாக அமர்ந்திருப்பது

அவனை மற்ற குழந்தைகளிலிருந்து வேறுபடுத்துகிறது.

அவனது கனவு — இந்தியாவின் கிராண்ட்மாஸ்டர் ஆக வேண்டும்

சலீம் சொல்லும் ஒரு வாக்கியம்,

அவனுடைய கனவின் முழு எடையையும் சுமக்கிறது:

“நான் இந்தியாவின் கிராண்ட்மாஸ்டராக வேண்டும்னு ஆசை.”

அவனது கோச் திரு. நா. தினகரன் கூறுகிறார்:

“சலீமின் திறமை பொதுவானது அல்ல. அரிதான துல்லியம், அசாதாரண கவனம்.

சரியான சூழல் கிடைத்தால், இந்தியாவுக்காக உலக மேடையில் விளையாடும் வீரன் அவன்.”

ஒரு பயிற்சியாளரின் பாராட்டு மட்டும் அல்ல இது—

ஒரு குழந்தையின் வருங்காலத்தைப் பற்றிய நம்பிக்கையின் குரல்.

ஆனால் ஒரு நிதர்சனம் — திறமைக்கு எதிராக நிற்கும் வறுமை

சலீமின் பெற்றோர் கமருதின் மற்றும் ரேவதி (ரேஷ்மா பீ).

அவர்களின் மாத வருமானம் வெறும் 15,000 முதல் 17,000 ரூபாய்.

ஆனால் ஒரு சதுரங்க வீரனுக்கு தேவைப்படும் செலவு?

பயிற்சி கட்டணம்

போட்டி நுழைவுக் கட்டணம்

பயணச் செலவு

தங்கும் வசதி

லேப்டாப்

ஆன்லைன் பயிற்சிக்கான மென்பொருட்கள்

இவற்றை சேர்த்தால் மாதம் 15,000 முதல் 20,000 ரூபாய் வரை செலவாகிறது.

அவர்களின் வருமானமும் இதே அளவு தான்.

வாழ்க்கையை நடத்த வேண்டுமா?

அல்லது குழந்தையின் கனவை காப்பாற்ற வேண்டுமா?

இந்த இரண்டின் நடுவில் சிக்கிக் கொண்டு நிற்கும் பெற்றோர்கள்…

அவர்கள் தவறில்லை; சூழ்நிலை தவறு.

ஒரு அசாதாரண திறமை,

சாதாரண குடும்பத்தில் பிறந்ததால் மட்டுமே

தன் பயணத்தில் தடுமாறக்கூடாது.

சலீமின் கனவு காத்திருக்கிறது — ஒரு உதவிக்கரம்

சலீம் கேட்பது மிகப் பெரிய உதவி அல்ல.

அவனது பயணத்திற்கு தேவையான ஒரு தூர ஓட்டத்தின் தள்ளுதலே.

அவனுக்குத் தேவை:

ஒரு நல்ல லேப்டாப்

சதுரங்க மென்பொருட்கள் மற்றும் ஆன்லைன் பயிற்சி

குறைந்தது ஒரு வருடப் பயிற்சி செலவு

போட்டிகளுக்கான பயணம், நுழைவுக் கட்டணம், தங்கும் வசதி

இந்த ஆதரவுகளில் எந்த ஒன்று கிடைத்தாலும்,

அவனது கனவின் கதவு விரிந்துவிடும்.

திறமை அவனிடம் இருக்கிறது.

ஒழுக்கமும் உழைப்பும் அவனிடம் இருக்கிறது.

கனவும் தீவிரமாக இருக்கிறது.

அகற்ற வேண்டிய ஒன்றே—பொருளாதாரத் தடைகள்.

உங்களால் இன்று ஒரு கிராண்ட்மாஸ்டரை உருவாக்க முடியும்

சமூகத்தில் திறமையை கண்டறிந்து அதை காப்பாற்றும் மனங்கள் இருந்தால்,

இந்த மாதிரியான குழந்தைகள் உலக மேடையில் நாட்டின் பெயரை உயர்த்துவார்கள்.

ஒரு வீட்டின் சுவரை நிரப்பும் அவன் கோப்பைகள் பல சாதனைகளின் நினைவுகள்…

ஆனால் அவனது மிகப்பெரிய கனவு இன்னும் கதவு தட்டிக் கொண்டு காத்திருக்கிறது.

அந்தக் கதவைத் திறப்பது 

உங்களது ஒரு உதவி, ஒரு பார்வை, ஒரு மனம்.

---

உதவ விரும்புவோர் தொடர்பு கொள்ளலாம்

முகமது சலீம்

க. எ. 67/54, மண்டி தெரு,

இராணிப்பேட்டை மாவட்டம் – 632 401

அலைபேசி: 8608901045

~ ஈரநெஞ்சம் மகேந்திரன்

ஆண்கள் சந்திக்கும் பிரச்சனைகளும் சவால்களும்

*ஆண்கள் சந்திக்கும் பிரச்சனைகளும் சவால்களும்* 

பெண்களின் பிரச்சனைகள் பேசப்படுவதைப் போல ஆண்களின் பிரச்சனைகள் பேசப்படுவதில்லை.

ஆண்களுக்கும் தனிப்பட்ட பிரச்சனைகள், அவர்களுக்கு நிகழ்த்தப்படும் அநீதிகள், மன அழுத்தங்கள், சமூக அழுத்தங்கள் இருக்கின்றன. அவை பெரும்பாலும் வெளிச்சத்துக்கு வருவதில்லை. காரணம் ‘ஆண் என்றால் அழக் கூடாது’, ‘பலவீனம் காட்டக்கூடாது’, ‘எல்லாவற்றையும் தாங்கிக் கொள்ள வேண்டும்’ என்ற தவறான சமூக எதிர்பார்ப்புகள்.

1. மனநலப் பிரச்சனைகள் – பேச முடியாத பாரம்

உலக சுகாதார அமைப்பின் ஆய்வுப்படி, ஆண்களில் மன அழுத்தம், மனச்சோர்வு, தனிமை ஆகியவை அதிகமாக உள்ளது. தங்கள் உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்த ஆண்கள் பயப்படுகிறார்கள். ‘நான் பலவீனமா?’ என்ற பயம் அவர்களை அமைதியில் அடக்குகிறது. இதன் விளைவாக தற்கொலை விகிதம் உலகளவில் ஆண்களிடம் அதிகம்.

2. பொருளாதார பொறுப்பு – அடக்கமான போராட்டம்

பல குடும்பங்களில் இன்றும் கூட “வீட்டைக் காப்பது ஆணின் பொறுப்பு” என்ற கருத்து நிலவுகிறது. இதன் காரணமாக ஒரு குடும்பத்தில் உள்ள அனைத்து பொறுப்புகளும் ஆணின் தலையில் கட்டப்படுகிறது.

வேலை அழுத்தம், சம்பளம் குறைவு, கடன் சுமைகள் — இவை அனைத்தையும் ஆண்கள் தனியாகவே சுமக்கிறார்கள். குடும்பத்திற்காக பல கனவுகளை விட்டுக்கொடுத்து ஓடுகிறார்கள். முதிர்கன்னிகளுக்கு ஓய்வு தொகை கொடுக்கும் அரசாங்கம் கூட குடும்பத்துக்காக திருமணமே செய்யாமல் வாழும் ஆண்களை கண்டு கொள்வதில்லை.

3. சமூக எதிர்பார்ப்புகள் – ‘ஆண்’ என்ற பெயரில் கட்டுப்பாடுகள்

ஆண்கள் அழக்கூடாது

பயப்படக்கூடாது

உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தக்கூடாது

தோல்வியடைந்தால் மதிப்பு குறையும்

இவை அனைத்தும் சிறுவயதிலிருந்து ஆண்களை ஒரு “உணர்ச்சி இல்லா ரோபோ” போல மாற்றி விடுகிறது. அவர்களின் உணர்வுகள், அச்சங்கள், தேவைகள், ஏக்கங்கள் கவனிக்கப்படுவதில்லை.

4. குடும்ப மற்றும் சமூக பிரச்சனைகளில் ஆண்கள்

விவாகரத்து, குழந்தை பாதுகாப்பு போன்ற வழக்குகளில் ஆண்கள் பல நேரங்களில் சட்டரீதியாக பலவீனமான நிலைக்கு தள்ளப்படுகிறார்கள்.

பொய்யான புகார்கள், வரதட்சணை சட்டத்தின் தவறான பயன்பாடு, குடும்ப வன்முறை சட்டங்களின் ஒருதலைப்பட்சமான விளைவுகள் போன்றவை  ஆண்களுக்கு சிக்கல்களை உருவாக்குகின்றன. பெண்கள் பாதுகாப்புச் சட்டங்களை தவறாக பயன்படுத்தி ஆண்கள் பழிவாங்கப்படுகிறார்கள்.

5. ஆண் மீது நிகழ்த்தப்படும் வன்முறைகள் –  பேசப்படாத உண்மை

ஆண்களுக்கு எதிரான உடல் மற்றும் மன வன்முறைகள் அதிகமானாலும், பெரும்பாலானவர்கள் புகார் சொல்ல முடியாமல் மௌனமாக தாங்குகிறார்கள்.

“ஆணை யார் அடிக்கப் போகிறார்கள்?”

“அதைச் சொன்னால் யார் நம்பப்போறாங்க?”

இது அவர்களுக்கு தீவிரமான மன உளைச்சலை தருகிறது. ஆண்களும் குடும்ப வன்முறைக்கு ஆளாக்கப்படுகிறார்கள். பெரும்பாலான தேர்வுகளில் குடும்ப கௌரவத்தை கருத்தில் கொண்டு அதை யாரும் வெளியில் சொல்வதில்லை.

6. வேலைக்குச் செல்லும் ஆண்களின் உடல் நல சிக்கல்கள்

கட்டிடத் தொழில்கள், போக்குவரத்து, சுரங்கத் தொழில்கள் போன்ற அபாயகரமான பணிகளில் பெரும்பாலும் ஆண்களே ஈடுபடுகிறார்கள்.

உயிரிழப்பு, காயங்கள், உடல் சோர்வு — இவை உலகளவில் ஆண்களை அதிகம் தாக்குகின்றன. அதேபோல ராணுவத்தில் கட்டாய சேவையாற்றவும் ஆண்கள் கட்டாயப்படுத்தப்படுகிறார்கள்.

  7. ஆண்களுக்கு எதிரான பாலியல் குற்றங்கள் – பேசப்படாத விஷயம்

பாலியல் வன்முறை என்பது பெண்கள் மட்டுமே சந்திக்கும் ஒன்று என்று பலர் எண்ணுவது தவறு.

ஆண்களும் – சிறுவர்களும் கூட – பாலியல் துஷ்பிரயோகம்,  பாலியல் தொந்தரவு, கட்டாயம், பலாத்காரம், தன்பால் ஈர்ப்பு கொண்டவர்களால் பாலியல் தொந்தரவுக்கு உள்ளாக்கப்படுவது, போன்றவற்றிற்கு பலியாகுகிறார்கள். பெண்களைப் போலவே ஆண்களும் பல்வேறு காரணங்களுக்காக கடத்தப்படுகிறார்கள்.  உடல் உறுப்பு திருட்டு, பாலியல் தொழிலுக்கு தள்ளப்படுதல், அடிமைகளாக வேலை செய்ய வைத்தல் போன்ற பல்வேறு அநீதிகளுக்கு இரையாகிறார்கள். 

 ஆனால் ஆண்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள் வழக்குகளாக கூட பதிவு செய்யப்படுவதில்லை.

“ஆண் எப்படி பாலியல் வன்முறை பாதிப்புக்கு ஆளாக முடியும்?” என்ற சமூக கேலி

வெட்கம்

நம்ப மாட்டார்கள் என்ற பயம்

சட்டங்களில் தெளிவு குறைவு

ஆண்களுக்கான சட்டங்கள் இல்லாமை.

இதனால் பல ஆண்கள் உட்புறமாகவே நொறுங்குகிறார்கள்.

பெண்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள் தவிர்க்கப்பட வேண்டும் என்பதில் மாற்றுக் கருத்து இல்லை. அதே நேரத்தில் ஆண்களை புறக்கணிக்கப்பட்ட பாலினமாக கருதுவதும் ஆண்களுக்கு எதிரான பிரச்சினைகள் பேசப்படாமல் இருப்பதும் சரியல்ல.

ஆண்களும் மனிதர்களே.

அவர்களுக்கும் உணர்ச்சிகள், அச்சங்கள், கனவுகள், துயரங்கள்  எல்லாம் உண்டு . எனவே நம்முடைய இலக்கு பாலின சமத்துவத்தை நோக்கி நகர வேண்டும்.

சமூகம் செய்ய வேண்டியது:

ஆண்கள் தாங்கள் சந்திக்கும் சவால்கள் மனநல பிரச்சனைகள் குறித்து  பேச ஊக்குவிக்க வேண்டும்

தங்களது உணர்ச்சியை வெளிக்காட்டுவது  பலவீனம் அல்ல என்பதை கற்றுக்கொடுக்க வேண்டும்

குடும்பச்சட்டங்களில் சமநிலை ஏற்படுத்த வேண்டும்

ஆண்களின் பாதுகாப்பு, வேலை நிமிட நெருக்கடிகள் போன்றவற்றையும் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்

இயற்கையின் இரு வேறு கூறுகள் ஆன ஆண், பெண் இருவரையுமே சரிநிகர் சமானமாக  பாதுகாத்தால் தான் சமூகம் ஆரோக்கியமாக இருக்கும்.

ஆண்கள் அழுவதற்கும் உரிமை உண்டு.

ஆண்கள் பலவீனப்படுவதும் இயல்பு.

ஆண்கள் உதவி கேட்பதும் தவறில்லை.

தவறிழைக்கும் ஆண்கள் தண்டிக்கப்பட வேண்டியவர்களே. ஆனால் எல்லா ஆண்களையுமே தவறானவர்கள் என்று கருதுவது தவறு.

எப்போதுமே ஆண்களை ஆண்களாக மட்டும் பார்க்காதீர்கள்.

எல்லா ஆண்களும் யாரோ

ஒருவரின் 

மகன்கள்…

ஒருவரின் 

  சகோதரர்கள்...

ஒருவரின் 

 கணவர்கள்…

ஒருவரின்

  அப்பாக்கள்...

ஒருவரின் 

  தாத்தாக்கள்...

அவர்களும் மனிதர்கள் தான்.

தன்னையும் தன் குடும்பத்தையும் தன் சமூகத்தையும் கட்டியெழுப்ப வாழ்க்கையோடு போராடிக் கொண்டிருக்கும் அனைத்து ஆண்களுக்கும்  *சர்வதேச ஆண்கள் தினம் 2025 நல்வாழ்த்துக்கள்*

~*ஈரநெஞ்சம் மகேந்திரன்*

சுதந்திரம் இருக்கட்டும்... ஆனால் விவேகம் வழிகாட்டட்டும்

சுதந்திரம் இருக்கட்டும்... ஆனால் விவேகம் வழிகாட்டட்டும்

சமீபத்தில் நடந்த கோவைச் சம்பவம் ஒரு பெண்ணின் உயிரைக் குலைத்தது மட்டுமல்ல, சமூகத்தின் சிந்தனையையும் குலைத்திருக்கிறது.

அவள் எதற்காக அந்த இடத்திற்குச் சென்றாள்? அந்த நேரத்தில் ஏன் ஒரு ஆணுடன் இருந்தாள்? — என்று கேள்விகள் எழுப்பப்படுகின்றன.

இந்த கேள்விகள், உண்மையில் குற்றவாளியை நோக்காமல் பாதிக்கப்பட்டவளையே மீண்டும் தண்டிக்கும் வழியாக மாறியிருக்கின்றன.

பெண்ணின் சுதந்திரம் பற்றி பேசும் சிலர் “ஒரு பெண் எங்கு வேண்டுமானாலும், எந்த நேரத்திலும் செல்லலாம்” என்று வலியுறுத்துகிறார்கள்.

அது தவறல்ல — ஏனென்றால் பெண்ணுக்கு முழு சுதந்திரம் இருக்க வேண்டும்.

ஆனால் அந்த சுதந்திரம் விவேகம் இன்றி பயன்படுத்தப்பட்டால் அது ஆபத்தாக மாறும் என்பதையும் மறக்கக் கூடாது.

சுதந்திரம் என்பது “என்ன வேண்டுமானாலும் செய்வது” அல்ல;

அது “சரியானதைச் செய்வதற்கான உரிமை”.

இரவு நேரத்தில், ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத இடங்களில் தனியாகச் செல்வது யாருக்கும் — ஆண், பெண் — அபாயகரமானதே.

ஒரு ஆணும் பெண்ணும் நண்பர்களாக இருப்பது தவறில்லை; ஆனால் அவர்கள் சந்திக்கும் இடம், நேரம், சூழல் — அவை பாதுகாப்பிற்கும் மரியாதைக்கும் முக்கியமானவை.

சமூகவிரோதிகள் நடமாடும் இடத்திற்கெல்லாம் செல்வது, “சுதந்திரம்” என்ற பெயரில் நியாயப்படுத்த முடியாது.

அப்படி செய்வது நம் சுதந்திரத்தின் அர்த்தத்தையே மாசாக்குகிறது.

நமது சுதந்திரம் மரியாதையுடன் இணைந்திருக்க வேண்டுமேயன்றி, ஆபத்துக்கு அழைக்கும் ஒரு சாதனமாக மாறக்கூடாது.

ஒரு பெண் எங்கு சென்றாலும் அவள் பாதுகாப்பாக இருக்க வேண்டியது அவளது அடிப்படை உரிமை.

ஆனால் அவள் எங்கு, எப்போது, யாருடன் செல்வது என்ற தீர்மானத்தில் அவளது விவேகமும் பாதுகாப்பு உணர்வும் அவசியம்.

அதனால் நாம் புரிந்துகொள்ள வேண்டியது தெளிவானது —

«சுதந்திரம் இருக்கட்டும்… ஆனால் விவேகம் வழிகாட்டட்டும்.

சுதந்திரம் மரியாதையுடன் கலந்தால் சமூகம் உயர்ந்திடும்;

விவேகம் இன்றி கலந்தால் சமூகவிரோதிகள் வளர்ந்திடுவார்கள்.

~ மகேந்திரன் 

காவலன் ஆப்பின் அவசியம் மற்றும் அதை சமூகத்தில் பரப்பும் வழிகள்

காவலன் ஆப்பின் அவசியம் மற்றும் அதை சமூகத்தில் பரப்பும் வழிகள்

இங்கு யாருக்கும் “இதைக் செய்”, “அங்கே போகாதே” என்று சொல்ல உரிமை இல்லை.

ஆனால், “எச்சரிக்கையாக இரு” என்று அறிவுரை சொல்லும் உரிமை ஒவ்வொருவருக்கும் உண்டு.

தமிழ்நாடு காவல் துறை பெண்களின் பாதுகாப்புக்காக பல வருடங்களுக்கு முன்பே “காவலன்” என்ற செயலியை அறிமுகப்படுத்தியது.

இந்த ஆப்பை ஒருமுறை மொபைலில் நிறுவி வைத்தாலே போதும்.

ஏதாவது ஆபத்தான சூழ்நிலையில் அந்த ஆப்பை அழுத்தினால்,

அது நேரடியாக காவல்துறை கட்டுப்பாட்டு அறைக்கு சென்று விடும்.

மொபைலின் ஜிபிஎஸ் மூலம் இடம் தெரிந்து காவலர்கள் உடனே தொடர்பு கொள்வார்கள்.

அவ்வளவு அருமையான ஆப்பாக இருந்தும், இன்னும் பெண்கள் மத்தியில் போதிய அளவில் பயன்படுத்தப்படுவதில்லை.

அதற்குக் காரணம் சில எளிய விஷயங்கள்தான் —

மக்களுக்கு இதன் பயன்பாடு சரியாக தெரியாமல் இருப்பது,

சிலர் “இது வேலை செய்யுமா?” என்ற சந்தேகம் கொண்டிருப்பது,

மற்றும் சிலர் “நமக்கு இதை செய்ய நேரம் இல்லையே” என்று நினைப்பது.

ஆனால் நம்மால் இதை மாற்ற முடியும்.

ஒவ்வொருவரும் தங்கள் குடும்பத்திலுள்ள பெண்களிடம், நண்பர்கள், மாணவிகள், வேலைக்குச் செல்லும் பெண்கள் ஆகியோரிடம்

இந்த ஆப்பை நிறுவி பயன்படுத்தச் சொல்லினால் அது ஒரு உயிரைக் காப்பாற்றும் அளவுக்கு உதவியாகும்.

 “காவலன் ஆப்” விழிப்புணர்வை பொதுமக்களிடம் எப்படிக் கொண்டு சேர்க்கலாம்?

குறும்பட டெமோ:

ஒரு நிமிட வீடியோவில், “ஒரு பெண் இரவில் பயந்து காவலன் ஆப்பை அழுத்துகிறாள் – உடனே காவல் அழைப்பு வருகிறது” என்ற காட்சியை காண்பிக்கலாம்.

இதை Facebook, Instagram, WhatsApp போன்ற இடங்களில் பரப்பலாம்.

 விழிப்புணர்வு:

பெண்கள் கல்லூரிகளில் நேரில் டெமோ நடத்தலாம்.

ஆப்பை திறந்து SOS அழைப்பை எப்படிச் செய்கிறோம் என்பதை மாணவிகளுக்குக் காட்டலாம்.

பஸ்நிலையம், மால்கள், ரயில் நிலையங்களில் சிறிய ஸ்டால்கள் அமைத்து

“பெண்களின் பாதுகாப்பு – காவலன் உங்கள் நண்பன்” என விளம்பர பலகைகள் வைக்கலாம்.

QR கோடு மூலம் ஆப்பை நேரடியாகப் பதிவிறக்கம் செய்ய வசதி ஏற்படுத்தலாம்.

“#InstallKavalanChallenge” என்கிற ஹேஷ்டேக்குடன்

“நான் காவலன் ஆப்பை நிறுவி வைத்துள்ளேன் — நீங்களா?” என்று மக்கள் பகிர ஊக்குவிக்கலாம்.

 சமூகப்பணியாளர்கள் இதனை ஒரு பிரச்சாரமாக நடத்தியால்

பெண்கள் பாதுகாப்பு குறித்து மக்கள் அதிக விழிப்புணர்வுடன் நடந்து கொள்வார்கள்.

பெண்கள் பாதுகாப்பு என்பது சட்டம் அல்லது காவல்துறை மட்டும் அல்ல —

அது நம்முடைய விழிப்புணர்விலும், ஒத்துழைப்பிலும் தான் இருக்கிறது.

ஒரு “அழுத்து” மூலம் உயிர் காப்பாற்றும் காவலன் ஆப்பை

ஒவ்வொரு பெண்களும் நிறுவி வைத்திருப்பது நம் சமூகப் பொறுப்பு. 🙏

~ மகேந்திரன் 

ஒரு அசம்பாவிதம் நடந்தால் — சமூகத்தின் வெளிப்பாடு எப்படி இருக்க வேண்டும்?

*ஒரு அசம்பாவிதம் நடந்தால் — சமூகத்தின் வெளிப்பாடு எப்படி இருக்க வேண்டும்?* 

ஒரு அசம்பாவிதம் நடந்துவிட்டால் அது ஒரு குடும்பத்தை மட்டுமல்ல, ஒரு சமுதாயத்தின் மனநிலையையே உடைக்கக்கூடியது.

அந்தச் சம்பவம் எங்கோ யாருக்கோ நடந்தாலும் மனிதர்களாகிய நமக்குள் ஒரு துளி வலி எழும்புகிறது. அந்த வலியில்தான் நம் மனிதநேயம் சோதிக்கப்படுகிறது — அந்த வலியை நாம் எப்படி வெளிப்படுத்துகிறோம் என்பதில்தான் நம் நாகரிகத்தின் அளவு தெரிகிறது.

ஒரு சம்பவம் நடந்த உடனே சமூக வலைதளங்கள் சத்தம் செய்யத் தொடங்கும்.

ஒவ்வொருவரும் ஒரு நிமிடத்துக்குள் தீர்ப்பளிப்பவர்களாக மாறுகிறார்கள். 

ஆனால் உண்மை என்ன? நமக்குத் தெரியுமா?

வதந்தி, அரை குறை தகவல்கள் அல்லது ஒரு தரப்பு செய்திகள்

இவை எல்லாம் நியாயம் தேடும் பாதையை மங்கச்செய்கின்றன.

எனவே எந்த அசம்பாவிதத்தையும் முதலில் அமைதியுடன், தெளிவுடன் அணுக வேண்டும்.

கோபம் தீர்வல்ல, தெளிவு தான் தீர்வு.

அநீதிக்கு எதிராக குரல் கொடுப்பது ஒவ்வொரு குடிமகனின் கடமை.

ஆனால் அந்தக் குரல் தீர்வுக்காக இருக்க வேண்டுமே தவிர

தாக்குதலுக்காக இருக்கக் கூடாது.

“குரல் கொடுத்தேன்” என்பதற்காக குரல் கொடுப்பது வெறும் வெளிப்பாடு;

“மாற்றம் தேவை” என்பதற்காக குரல் கொடுப்பது தான் சமூக அக்கறை.

ஒரு தீவிரமான வார்த்தை ஒரு மனதை காயப்படுத்தும்;

ஆனால் ஒரு உண்மையான வார்த்தை ஒரு மனதை மாற்றிவிடும்.

அதுவே சமூகத்தை மாற்றும் சக்தி.

நாட்டில் அசம்பாவித சம்பவங்கள் நடைபெறும் போது ஒரு சில நாட்கள் அதையே பேசிவிட்டு 

மறந்துவிடுகிறோம். அல்லது பேசுவதற்கு மற்றொரு பரபரப்பான சம்பவம் கிடைத்து விடுகிறது. 

அசம்பாவிதங்கள் நடக்கும்போது மட்டும் நமது மன வருத்தத்தை வெளிப்படுத்துகிறோம்.

இப்படி செய்திருக்கலாம் அப்படி செய்திருக்கலாம் என்று விவாதிக்கிறோம்.

ஆனால் அதற்குப் பிறகு 

அந்த விஷயத்தை அதோடு விட்டு விடுகிறோம்.

ஆனால் உண்மையான சமூகப் பொறுப்பு என்பது

அந்தச் சம்பவம் நமக்குள் ஒரு நிலையான விழிப்புணர்வை உருவாக்கும்போது தான் ஏற்படும்.

நீங்கள் உண்மையிலேயே பாதிக்கப்பட்டவரின் பக்கம் நிற்கிறீர்கள் என்றால் 

அவரைப் போன்று இன்னொருவர் மீண்டும் பாதிக்கப்படாமல் இருப்பதற்கு ஒரு சிறிய முயற்சியாவது செய்ய வேண்டும். நமது சமூக அமைப்பில் ஒரு சின்ன மாற்றத்தையாவது ஏற்படுத்துவதற்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டும்.

அதுவே உண்மையான வெளிப்பாடு.

ஒரு அசம்பாவிதம் நடந்தவுடன் குற்றவாளியை கண்டிப்பது எளிது.

ஆனால் அந்தக் குற்றத்துக்கு வழிவகுத்த சமூக மனப்போக்கை

கண்டிப்பதும் மாற்றுவதும் தான் உண்மையான புரட்சியாகும்.

குற்ற சம்பவங்கள் நடைபெறும்போது குற்றவாளிகள் தண்டிக்கப்பட வேண்டும் என்பதில் மாற்றுக்கருத்து இல்லை. 

ஆனால் அதே சமயம் 

குற்றவாளியின் குடும்பம் மற்றும் அவர் சார்நதுள்ள சமூகத்தை இழிவுபடுத்தும் நோக்கில் பேசுவதும் தவறே. வழக்கு விசாரணை முடிவதற்குள் என்ன நடந்தது என்று முழுமையாக தெரிவதற்குள் முன் முடிவுகளின் அடிப்படையில் ஒரு தரப்பை மட்டும் குற்றம் சாட்டுவது ஏற்புடையது அல்ல. 

 மேலும் அசம்பாவிதங்களோ குற்ற சம்பவங்களோ நடைபெறும்போது அதன் உண்மையான பின்னணி காரணத்தை ஆராய்ந்து மீண்டும் அப்படிப்பட்ட சம்பவங்கள் நடைபெறாமல் தடுப்பதற்கும் தீர்வுகளை கண்டறிவதற்கும் சமூகம், ஊடகங்கள் மற்றும் அரசாங்கம் இணைந்து செயலாற்ற வேண்டும். பிரச்சனைகளை மட்டும் பேசுவதோடு நின்றுவிடாமல் தீர்வைக் கண்டறிவதற்கும் முயற்சிப்பதே ஒரு நாகரிகமான சமூகத்தின் அறச்செயல்பாடாக இருக்கும். 

அசம்பாவிதம் நடந்தால் நம் வெளிப்பாடு

அதிர்ச்சியாய் அல்ல — அறிவாய் இருக்கட்டும்;

கோபமாய் அல்ல — கண்ணியமாய் இருக்கட்டும்;

ஒரு நாளுக்கான சினமாய் அல்ல — வாழ்நாள் முழுதும் விழிப்புணர்வாய் இருக்கட்டும்.

ஒரு சமூகத்தின் வலிமை, அதில் உள்ள மக்கள்

எப்படி உணர்கிறார்கள் என்பதிலல்ல,

அவர்கள் எப்படி நடந்து கொள்கிறார்கள் என்பதில்தான் உள்ளது.

அசம்பாவிதத்தைப் பார்த்து அழுவது மனிதநேயம்;

அதை மீண்டும் நடக்காமல் தடுக்கச் செயல்படுவது — மனிதப் பொறுப்பு.

அரசியல் பேசும் நாகரிகம்: வெறுப்பைத் தவிர்த்து நம்பிக்கையைப் பரப்புவோம்.

அரசியல் பேசும் நாகரிகம்: வெறுப்பைத் தவிர்த்து நம்பிக்கையைப் பரப்புவோம்.

தற்போதைய தகவல் தொழில்நுட்ப காலத்தில்

பொது இணைய தளங்களான வாட்சப் முகநூல் இன்ஸ்டாகிராம்

ஆகியவற்றில் சமூகம் மற்றும் அரசியல் சார்ந்த விஷயங்களை விவாதிப்பது சகஜம் ஆகிவிட்டது.

அவ்வாறு பேசும்போது ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு கருத்து இருக்கலாம். அவரவர்க்கு தனியான சார்பு நிலைப்பாடு இருக்கலாம். ஒரு கருத்தை மற்றவர் சொல்லும் போது அதற்கு நீங்கள் உங்களுடைய எதிர்ப்பை அறத்தோடு தெரிவிக்கலாம் ஆரோக்கியமான விவாதத்தில் ஈடுபடலாம். ஆனால், 

இன்றைய சமூக ஊடகங்களில் அரசியல் பேச்சு என்றாலே பொது ஊடகங்களில் வாக்குவாதம், குற்றச்சாட்டு, நையாண்டி, இழிவுபடுத்தல், தரக்குறைவாக பேசுதல் சண்டையிடுதல் 

இதுதான் வழக்கமாகி விட்டது. ஒருவரை ஒருவர் குறை கூறி, அவமானப்படுத்தும் அளவுக்கு பேச்சு மாறி விடுகிறது. இது நாகரிகமான விஷயமாக இருக்குமா?

அரசியல் தொடர்பான விவாதங்கள் நாட்டை முன்னேற்றும் கருத்துக்களின் தளம். ஆனால், அதனை வெறுப்பின் மேடையாக்கி விட்டால் அது விவாதமாகாது, வாக்குவாதமாகி விடும். பேசும் ஒவ்வொரு சொலிலும் மரியாதையும் நாகரிகமும் இருக்க வேண்டும்.

நாம் பேசும் அரசியல் பேச்சு நம்பிக்கையை உருவாக்க வேண்டும், வெறுப்பை அல்ல.

அரசியல்வாதிகள் தங்கள் இடத்தில் அமைதியாக இருக்கிறார்கள். ஆனால், தங்கள் தொண்டர்களை ஊக்குவித்து, அவர்களை

தங்களுக்கென்று இணையத்தில் போராடும் வீரர்களாக மாற்றிக் கொள்கிறார்கள். நம்மை ஒருவருக்கு ஒருவர் எதிரியாக்கும் நிலை வருகிறது. 

இன்று எதிரணியில் இருக்கும் கட்சிகள் நாளை ஒன்றாகி விடலாம். அவர்களுக்காக நாம் இணையத்தில் சண்டை போட்டு உறவுகளை நட்புகளை இழந்துவிடுகிறோம். 

யோசித்துப் பாருங்கள். அவர்களது அபிமானிகளான நம்மை இணையதளப் போராளிகளாக தூண்டிவிட்டு பேச வைத்து பயன்படுத்திக் கொள்கிறார்கள் 

இதனால்தான் பலர் “அரசியல் என்பது ஒரு சாக்கடை” என்று நினைக்கிறார்கள். அரசியல் பேச்சு அருவருப்பாகிவிட்டது என்று பலரும் கூறுகிறார்கள். அதனாலேயே பல வாட்ஸ்அப் குழுக்களிலும், முகநூல் குழுக்களிலும் அரசியல் பற்றி பேசுவதையே மக்கள் விரும்புவதில்லை.

ஆனால் உண்மையில் அரசியல் என்றால் அது அழுக்கு அல்ல; அழுக்கை உருவாக்குவது நமது பேச்சின் நடைமுறைதான்.

“குறை சொல்வதற்கு முன் தீர்வு சொல்லப் பழகுங்கள். ஒரு மாற்றம் உங்களிடமிருந்து தொடங்கட்டும்.”

அரசியல் குறித்து பேசுவது தவறல்ல; ஆனால் பேசும் முறையில் மரியாதை இருக்க வேண்டும். ஒருவரின் கருத்தை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாவிட்டாலும், அவமதிக்கக் கூடாது. “நாம் இதைச் செய்ய முடியும்”, “எங்களால் நாடு முன்னேறும்” என்று நம்பிக்கையுடன் பேசுங்கள். அது தான் நாகரிகமான அரசியல் உரையாடல்.

சமீபத்திய ஆய்வுகள், சமூக ஊடக விவாதங்களில் 50%க்கும் மேற்பட்டவை வெறுப்பு அல்லது இழிவுபடுத்தும் தொனியைக் கொண்டிருப்பதாகக் காட்டுகின்றன. குறிப்பாக மாற்றுக்கருத்து கொண்டவர்களை தரக்குறைவான வார்த்தைகளை பயன்படுத்தி திட்டுவதும் தனிமனித தாக்குதல் நடத்துவதும் அதிகரித்துள்ளது. தான் சார்ந்துள்ள அணிக்கு ஆதரவாக பேசுவதாக நினைத்துக் கொண்டு உண்மைக்கு புறம்பான தகவல்களையும் அள்ளி விடுகிறார்கள்.

இந்தப் பழக்கம் மாறினால் தான் சமூக ஒற்றுமையும் அரசியல் விழிப்புணர்வும் உருவாகும்.

நாம் எவ்வாறு பேசுகிறோம் என்பதே எதிர்காலத்தை உருவாக்கும். அரசியல் பேசும் போது அடிப்படை நாகரிகம் மற்றும் அறத்தோடு பேசுங்கள்.

~ ஈரநெஞ்சம் மகேந்திரன்

ஒரு வருடம்…ஒரு நினைவு…ஒரு மரியாதை

*மறவாமல் நினைவுகூரும் மரபு* 

“ஒரு வருடம்…ஒரு நினைவு…ஒரு மரியாதை…”

நம்முடைய குடும்பத்தில் ஒரு நபர் இறந்துவிட்டால் குறைந்தபட்சம் ஒரு வருடத்திற்கு பண்டிகைகள் கொண்டாட்டங்களை தவிர்க்க வேண்டும் என்ற ஒரு மரபு ஆண்டாண்டு காலமாக நம்மிடையே இருக்கிறது. 

ஆனால் நாளடைவில் அந்த மரபை நாம் இழந்து கொண்டிருக்கிறோமோ என்ற அச்சம் ஏற்படுகிறது. 

வாழ்க்கை என்பது மகிழ்ச்சியும் துயரமும் கலந்த ஒரு நெடிய பயணம்.

அதில் ஒவ்வொருவரும் தங்களின் குடும்பத்திற்காக தங்கள் வாழ்நாளையே அர்ப்பணித்து வாழ்ந்து மறைகின்றனர். 

ஒரு குடும்பத்தில் ஒருவர் உயிரிழந்தால், அந்த வீட்டில் ஒரு வருடம் எந்தப் பண்டிகையும், விழாவும், இனிப்பும், புத்தாடையும் இல்லாமல் அமைதியாக இருப்பது — என்பது வெறும் சம்பிரதாயம் மட்டுமல்ல. அது மறைந்தவர்களுக்கு நாம் செய்யும் ஒரு மரியாதை.

அந்த நினைவு வருடம் என்பது ஒரு துக்க ஆண்டாக அல்லாமல் அவருடைய வாழ்க்கைக்கு நாம் கொடுக்கும் ஒரு சிறிய அங்கீகாரம். மறைந்தவருக்கான பெருமையின் சின்னம்.

“இந்த வருடம் எங்களுக்குத் தீபாவளி/ கிறிஸ்மஸ் அல்லது ரம்ஜான் இல்லை…” என்று பலர் சொல்வதைக் கேட்டிருப்பீர்கள். அவரவர் குடும்ப வழக்கத்தின் படி ஒரு சிலர் கோவில்களுக்கு அல்லது மலைக் கோவில்களுக்கு செல்ல மாட்டார்கள். சுப நிகழ்ச்சிகளை தங்கள் குடும்பத்தில் நடத்தவோ கலந்து கொள்ளவோ மாட்டார்கள். தங்கள் குடும்பத்தில் வழக்கமாக செய்யும் எந்த கொண்டாட்டங்களையும் செய்யாமல் அந்த ஒரு வருடம் துக்கம் அனுஷ்டிப்பார்கள்.

இந்த வருஷம் எங்களுக்கு பண்டிகை இல்லை என்ற

அந்த ஒரு சொல்லில் துன்பம் இருக்கலாம், ஆனால் அதற்குள் நன்றியும் இருக்கிறது.

அந்த வீட்டில் ஒரு விளக்கு ஏற்றப்படாமல் இருக்கலாம், ஆனால் அவர்களை நினைக்கும் இதயங்களில் ஆயிரம் விளக்குகள் ஏற்றப்பட்டிருக்கும்.

நம்மில் ஒவ்வொருவருக்கும் தெரியும் — இறந்தவர்

அந்த வீட்டைக் கட்டியவராக, அந்தக் குடும்பத்தை நிலைநிறுத்தியவராக, அந்தப் பிள்ளைகளை வளர்த்தவராக சிலர் தங்கள் முழு வாழ்நாளையும் அர்ப்பணித்து விடுகிறார்கள்.

சிலர் 80 வயது, சிலர் 100 வயது கடந்தும் குடும்பத்தின் தூணாக நிற்பார்கள்.

அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கை முழுவதும் இன்பங்களை ஒத்தி வைத்து, குடும்பத்திற்காக சிலுவைகளை சுமந்தவர்கள்.

அப்படிப்பட்டவர்களின் நினைவுகூர்ந்து ஒரு வருடம் பண்டிகைகளை ஒத்தி வைப்பது என்பது

ஒரு துக்க வெளிப்பாடு அல்ல — அது ஒரு தலைமுறை நன்றி செலுத்தும் வழி.

 ஆண்டாண்டு காலங்கள் அழுது புரண்டாலும் மாண்டவர் மீண்டு வரப்போவதில்லை என்பது பழமொழி. குடும்பத்தில் ஒருவர் மறைந்தாலும் யாரும் வருடக் கணக்கில் மூலையில் அமர்ந்து அழுது கொண்டே இருக்க ப்போவதுமில்லை. எவ்வளவு முக்கியமான அன்புக்குரிய நபரை இழந்திருந்தாலும் அடுத்தக் கட்டத்தை நோக்கி வாழ்வு நகர்ந்து தான் ஆக வேண்டும்.

அதே நேரம் குடும்ப உறுப்பினர்களில் ஒருவர் மறைந்திருந்தாலும் பிராக்டிக்கலாக இருக்கிறோம். அவர்களது நினைவு எங்கள் மனதில் உள்ளது. நீங்கள் சொல்லும் சடங்கு சம்பிரதாயங்கள் போலித்தனமானவை என்று கூறிக்கொண்டு மகிழ்ச்சி கொண்டாட்டங்களில் ஈடுபடுவது ஒரு வகையில் இறந்தவருக்கு நாம் செய்யும் அவமரியாதை. 

பண்டிகைகள் ஆண்டுதோறும் வரும்,

ஆனால் ஒருவரின் அன்பும் அர்ப்பணிப்பும் ஒருமுறைதான் —

அவரை நினைத்துப் போற்றுவதற்காக ஒரு வருடம் ஒதுக்குவது (இறந்தவர் குடும்பத்தில் யாராக இருந்தாலும் எந்த வயதில் இறந்திருந்தாலும்)

அவரது வாழ்வின் பெருமையை வெளிப்படுத்தும் சிறந்த வழி.

அந்த நினைவு வருடத்தில் வழக்கமான கொண்டாட்டங்களை தவிர்த்து விட்டு இறந்தவர் படத்திற்கு மாலை அணிவித்து விளக்கேற்றி வழிபட்டு இந்த வருடம் நம் தாத்தா/ பாட்டி இறந்து விட்டார். அதனால் நமக்கு பண்டிகை இல்லை. இந்த குடும்பம் இந்த நிலைக்கு வருவதற்கு அவர் தான் காரணம். அவர் இந்த குடும்பத்திற்காக எவ்வளவோ விஷயங்களை/ தியாகங்களை செய்திருக்கிறார் என்று நினைவுகூறுவது என்பது நம்முடைய அடுத்த தலைமுறைக்கும் ஒரு அமைதியான பாடம். 

 *வாழ்க்கைச் சிந்தனை* 

“மனிதன் மறைந்தாலும், அவன் மனிதத்துவம் மறக்கப்படக்கூடாது.”

 “ஒரு வருடம் பண்டிகை தவிர்ப்பது துக்கமல்ல;

அது நன்றி செலுத்தும் ஒரு வடிவம்.”

~ மகேந்திரன்

திரு. S. பழனிசாமி நினைவு இல்லம்

*திரு. S. பழனிசாமி நினைவு இல்லம்* 

“உழைப்பே அவரது உயிர், நேர்மையே அவரது வாழ்வு, குடும்பமே அவரது உலகம்.”

 *1941 – 2025* 

எளிமையையும், அயராத உழைப்பையும் தனது வாழ்வின் அடையாளமாகக் கொண்டிருந்தவர் திரு. S. பழனிசாமி.

தனது கடுமையான உழைப்பால் குடும்பத்தினருக்கு சிறந்த வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொடுத்தார்.

எத்தனையோ சவால்களை எதிர்கொண்டாலும், குடும்பமே அவரது நம்பிக்கைக்கும் மகிழ்ச்சிக்கும் ஆதாரமாக இருந்தது.

ஒரு மனிதனின் வெற்றி, அவர் விட்டுச் செல்லும் நல்ல பெயராலும் செயல்களாலும் தான் அளவிடப்படுகிறது என்பதற்கு, அவரது வாழ்க்கையே சிறந்த உதாரணம்.

அவரது இழப்பை எண்ணி மக்கள் கண்கலங்குவது, அவர் வாழ்ந்த வாழ்க்கையின் வெற்றிக்கு சாட்சி.

அவரது உழைப்பையும், நேர்மையையும், அளவற்ற அன்பையும் நினைவு கூரும் விதமாக, அவரது குடும்பத்தினரால் இந்த நினைவு இல்லம் நிறுவப்பட்டுள்ளது.

இது வெறும் ஒரு கட்டிடம் அல்ல, அவரது கோட்பாடுகளையும் வாழ்வியல் நெறியையும் அடுத்த தலைமுறைக்கு எடுத்துச் செல்லும் ஒரு புனிதத் தலம். பழனிசாமி என்ற சகாப்தத்தின் நினைவுகளின் நிழல் இந்த இல்லத்தில் என்றென்றும் நிலைத்திருக்கும். 09/09/25 அன்று ரெட்டிபட்டி கிராமத்தில் எங்கள் தந்தையால் கட்டப்பட்ட கோவில் வீட்டில் அவரது திருவுருவப்படம் அவரது துணைவியார் காளியம்மாள் அவர்களின் கரங்களால் திறந்து வைக்கப்பட்டது. 

 *மனைவி* : திருமதி காளியம்மாள்

 *பிள்ளைகள்* :

பாலாமணி

(நினைவில் வாழும்)அமுதா

சுந்தரி 

சுப்பிரமணி

மகேந்திரன்

மற்றும் மருமகன்கள், மருமகள்கள், பேரன்கள், பேத்திகள், மற்றும் கொள்ளுப்பேரப் பிள்ளைகள்

🌹 “நினைவுகள் அழியாது, நற்பெயர் மறையாது.

அவரது வாழ்க்கை நம் குடும்பத்திற்கு என்றும் ஒரு பாடமாகும்.” 🌹

“சடங்குகள் ஒற்றுமைக்கு வழிவகுக்கட்டுமே”

பாரம்பரியமும் ஒற்றுமையும்: குடும்பச் சடங்குகளில் ஒருமித்த நிலைப்பாடு அவசியம்.

"பாரம்பரியம்" என்பது வெறும் பழைய வழக்கமல்ல; அது குடும்பங்களின் ஒற்றுமைக்கும் சமூகத்தின் ஒழுங்குக்கும் அடித்தளமாக இருந்து வந்திருக்கிறது. ஆனால், காலம் மாறும்போது, பாரம்பரியம் பிளவுகளின் காரணமாக மாறிவிடும் நிலை அதிகரித்து வருகிறது. சடங்குகள் என்பது வெறும் சம்பிரதாயம் மட்டுமல்ல; அது ஒரு ஒற்றுமையின் வெளிப்பாடு. இந்த உணர்வு சிதைந்துபோகும்போது, குடும்ப உறவுகளும் பலவீனமடைகின்றன.

 *திருமணச் சடங்குகளில் குழப்பங்கள்* 

​திருமண நிகழ்வுகளில், "தாய்மாமனுக்கா? சம்பந்திகளுக்கா?" என்ற கேள்விகளில் கூட கருத்து வேறுபாடுகள் உருவாகின்றன. யாருக்கு முன்னுரிமை? யார் என்ன சடங்கு செய்ய வேண்டும்? என்ற போட்டி மனப்பான்மை, மகிழ்ச்சி நிறைந்த நிகழ்வையே சில நேரங்களில் மனக்கசப்பாக மாற்றுகிறது. ஒரு புதிய குடும்பம் உருவாகும் இந்த புனிதமான தருணத்தில், அன்பையும், மரியாதையையும் பரிமாறிக்கொள்ள வேண்டியவர்கள், அதிகாரப் போட்டியால் மோதிக்கொள்கிறார்கள்.

 *இறப்பு சடங்குகளில் பிரிவினைகள்* 

​அன்புக்குரியோர் மறைந்தபின் நடைபெறும் ஈமச் சடங்குகளில் கூட, "யார் சடங்குகளைச் செய்ய வேண்டும்?", "யாருக்குத் தலைமை உரிமை?" என்ற விவாதங்களில் உறவினர்கள் மோதிக் கொள்கிறார்கள். துக்கத்தில் ஒன்றிணைய வேண்டிய குடும்பம், இவ்வாறான சீரமைப்பில்லாத நிலைகளால் பிளவுபட்டு விடுகிறது. இது, அன்புக்குரியோரை இழந்த துயரத்தை விட அதிக மன வேதனையை அளிக்கிறது.

 *பாரம்பரிய மாற்றமும் புதிய வழிகாட்டுதலும்* 

​முன்னோர் தலைமுறையில் பின்பற்றப்பட்ட சில சம்பிரதாயங்கள் காலப்போக்கில் மறந்து போயிருக்கலாம். ஆனால், ஒவ்வொரு சமூகமும் தங்கள் தேவைக்கு ஏற்ப வழிகாட்டு நெறிமுறைகளை வகுத்து, அதை அனைவரும் பின்பற்ற வேண்டும். இப்படி ஒருமித்த நிலைப்பாடு உருவானால் தான், பாரம்பரியத்தின் உண்மையான அர்த்தம் நிலைத்திருக்கும். சடங்குகளின் உண்மையான நோக்கமான அன்பு, மரியாதை, மற்றும் ஒற்றுமை ஆகியவற்றை மையமாகக் கொண்டு இந்த நெறிமுறைகளை உருவாக்க வேண்டும். இது, எதிர்கால தலைமுறையினருக்கு ஒரு தெளிவான பாதையை அமைத்துக் கொடுக்கும்.

​சடங்குகள் என்றால் அது ஒரு "சடங்கு" மட்டுமல்ல; அது ஒரு ஒற்றுமையின் வெளிப்பாடு. நதி பாயும் பாதையில் சிதறல்கள் இருந்தாலும், அதன் ஓட்டம் ஒருமித்ததாக இருக்கும். அதுபோல, குடும்ப உறவுகளும் வேறுபாடுகளுடன் இருந்தாலும், ஒற்றுமை தான் அவர்களை முன்னோக்கி நகர்த்தும் சக்தியாக இருக்க வேண்டும்.

 *ஒற்றுமையே உண்மையான சடங்கு; அன்பே உயர்ந்த மரபு.*

~ மகேந்திரன்

தாயும் தந்தையும் ஆனவர்கள்

*_தாயும் தந்தையும்_* *_ஆனவர்கள்_* 

“தாய்க்குப் பின் தாரம், தந்தைக்குப் பின் தந்தையின் இடத்தை இட்டு நிரப்ப யாருமில்லை” என்று சொன்னாலும், சில பிள்ளைகள் தாயுமானவர்களாகவும், தந்தைமானவர்களாகவும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். 

சிறு வயதில் பெற்றோரை இழந்தோ அல்லது பொறுப்பற்ற பெற்றோரால் கைவிடப்பட்டோ வளர்ந்த பிள்ளைகள் அல்லது மிகவும் வறுமையான குடும்ப சூழ்நிலையில் இருப்பவர்கள் அவர்களுடைய உடன் பிறந்தவர்களை காப்பாற்ற தாய் தந்தை பாசத்துடன் நிற்பதுண்டு. குறிப்பாக, பெண் குழந்தைகளுக்கு அக்கா தாயாகவும், ஆண் குழந்தைகளுக்கு அண்ணன் தந்தையாகவும் ஆகிவிடுகிறார்கள்.

இளம் வயதிலேயே அக்காவிற்கு திருமணம் செய்து வைக்கத் தம்பிகள் தங்கள் கனவுகளைத் தியாகம் செய்கின்றனர். பலர் தங்கள் சொந்த திருமணத்தை கூட தள்ளிப் போட்டு, குடும்ப பாரத்தை சுமக்கின்றனர். அதேபோல் தனது சகோதரனுக்கோ சகோதரிக்கோ பிறந்த பிள்ளைகளை தன் பிள்ளைகளாகவே வளர்க்கும் அக்காக்கள் பல குடும்பங்களில் உண்டு. 

நோய்வாய்ப்பட்ட பெற்றோரை கவனித்துக் கொள்வதற்காக தங்களுடைய வாழ்வின் சுக துக்கங்களை கூட பாராமல் தங்கள் வாழ்வின் சிறந்த ஆண்டுகளை தியாகம் செய்து, கண்ணும் கருத்துமாக பெற்றோரைப் பார்த்துக் கொள்ளும் பல பிள்ளைகள் உள்ளனர். பல இடங்களில் பெற்றோர் வாங்கிய கடனை அடைப்பதும் பிள்ளைகளின் தலையில் விழுகிறது. உடன் பிறந்தவர்களின் படிப்பு திருமணம் வேலை அவர்களுடைய நல்வாழ்வு இதற்காக கடன்பட்டு அந்தக் கடனை தன் வாழ்நாள் முழுக்க அடைத்துக் கொண்டிருப்பவர்கள் எத்தனையோ பேர்.

வெளிநாடு சென்று வாழ்வில் உயர வேண்டும் படிப்பு வேலை காதல் திருமணம் என்ற பல கனவுகளையும் கைவிட்டு, குடும்பத்தின் சுமையை சுமந்து நிற்கும் பிள்ளைகள் ஏராளம். சிலர் தங்கள் விருப்பங்களை முழுவதும் ஒதுக்கி வைத்து, தம்பி தங்கை வாழ்க்கை செழிக்க வேண்டும் என்பதற்காக அயராது உழைக்கின்றனர். இன்னும் ஒரு படி மேலே போய் குடும்பத்திற்காக உடன் பிறந்தவர்களுக்காக திருமணமே செய்து கொள்ளாமல் தன்னுடைய அத்தனை உழைப்பையும் குடும்பத்துக்கே அர்ப்பணித்தவர்கள் பலரை நம் வாழ்க்கையில் சந்தித்திருப்போம்.

ஆனால் இந்த தியாகத்தின் மறுபக்கம், அவர்கள் உள்ளத்தில் மழையாய் கொட்டும் ஆதங்கத்தை யாரும் காண முடியாது. அதை அவர்கள் வெளிப்படுத்திக் கொள்ள மாட்டார்கள். அவர்கள் தங்கள் மனதின் ஆசைகளை அடக்கிக் கொள்ளும் வேதனை, சமூகத்தில் பெரும்பாலும் கவனிக்கப்படுவதில்லை. ஒருநாள் அவர்கள் வாழ்வு சிதைந்த பின்னரே, அவர்களது உளவியல் துன்பம் வெளிப்படும்.

இவ்வாறு, தாயும் தந்தையும் ஆன பிள்ளைகள், நம் சமூகத்தில் மறைந்திருக்கும் அன்றாட வீரர்கள். வெளிச்சத்துக்கு வராத கதாநாயகர்கள்.

இன்றைய காலகட்டத்திலும் பெற்றோர் இடத்தை பிள்ளைகள் நிரப்பும் சூழல் குறையவில்லை. அவர்களின் உழைப்பும், அர்ப்பணிப்பும் தான் பல குடும்பங்களை கரை சேர்த்திருக்கிறது.

இவர்களின் தியாகத்தை புரிந்து கொண்டு, நாமும் அவர்களை ஆதரிக்க வேண்டும். அப்படி யாராவது உங்கள் குடும்பத்திலோ அக்கம்பக்கத்திலோ இருந்தால் அவர்களைப் போற்றாவிட்டாலும் கூட அவர்களை காயப்படுத்தாமல் அன்போடும் அரவணைப்போடும் கவனித்துக் கொள்வோம்.

~ மகேந்திரன் 

*வாரிசுச் சான்று* காலங்களைக் கடந்து வந்த உறவுப் பாலம்

*வாரிசுச் சான்று* காலங்களைக் கடந்து வந்த உறவுப் பாலம்

“வாரிசுச் சான்றிதழ்... சிலருக்கு அது வெறும் அரசாங்க ஆவணம் தான். ஆனால் அறிவழகனுக்கு அது – தந்தையிடமிருந்து கிடைத்த இறுதி ஆசீர்வாதம்!”

கந்தசாமி தன் வாழ்நாள் முழுவதும் ஒரு உழவனாய், வியர்வைத் துளிகளை நிலத்தில் சிந்தி, கடினமாக உழைத்து ஒரு பைசாவைக் கூட வீணாக்காமல் பாடுபட்டு சேர்த்த சொத்துகளைப் பிள்ளைகளுக்கு நியாயமாக பிரித்துக் கொடுத்திருந்தார்.

அவருக்கு ஐந்து பிள்ளைகள் – மூன்று மகள்கள், இரண்டு மகன்கள். தன் உழைப்பால் வந்த செல்வத்தைப் பிள்ளைகள் ஒருவருக்கொருவர் விட்டுக் கொடுத்து பிரச்சனை இல்லாமல் பிரித்துக்கொள்ள வேண்டும்; தனது காலத்துக்கு பின் சண்டை சச்சரவுகள் வரக்கூடாது என்பதில் உறுதியுடன் இருந்தார். ஆனால், விதி வலியது. அவரது இரண்டாவது மகள் எதிர்பாராத விதமாக முன்னரே இவ்வுலகைவிட்டு மறைந்தார்.

கந்தசாமியின் மறைவுக்குப் பின், எஞ்சியிருந்த இரண்டு மகள்களும், மூத்த மகனும்,

"அப்பா நமக்கு தரவேண்டிய சொத்துக்களை ஏற்கனவே பிரித்துக் கொடுத்து விட்டார். இனி அப்பா பெயரில் இருந்து நமக்கு எதுவும் வர வேண்டியது இல்லை. வாரிசுச் சான்றிதழ் என்பது வெறும் காகிதம்; அதற்கான தேவையும் இல்லை; அலைந்து திரிந்து வாங்க வேண்டிய அவசியமும் இல்லை என்று கூறி ஒதுங்கிக்கொண்டனர்.

அவர்களின் பார்வையில், பாகப்பிரிவினை முடிந்த பிறகு, ஒரு புதிய ஆவணம் பெறுவது அவசியமற்ற ஒன்றாக தோன்றியது. ஒருவேளை, தங்கள் தந்தையின் பெயரில் வங்கியில் நிறைய பணமோ வேறு எதுவும் சொத்துகளோ இருந்திருந்தால், இந்தச் சான்று வாங்க ஆர்வம் காட்டி இருப்பார்களோ என்னவோ? சொத்துக்கள் அவரவர் பெயரில் வந்துவிட்டாலும் கூட என்றேனும் ஒரு நாள் இந்த சான்று தேவைப்படலாம் என்பதும் அவர்களுக்கு புரியவில்லை.

ஆனால், இளைய மகன் அறிவழகனின் மனசு அத்தனை சீக்கிரம் ஒப்பவில்லை. அவனுக்கு அந்தச் சான்றிதழ் வெறும் காகிதம் அல்ல, ஒரு குடும்பத்தின் வரலாறு ஒரு தலைமுறையின் அடையாளம் 

 கந்தசாமி என்ற மனிதனின் வேர்களும் விழுதுகளும் இவர்கள்தான் என்று உலகுக்கு காட்டக்கூடிய அதிகாரப்பூர்வமான ஆவணம் என்பதை உணர்ந்து எப்படியாவது தன் தந்தைக்கு வாரிசு சான்றை வாங்கி விட வேண்டும் என்று அறிவழகன் உள்ளம் உருகினான்.

 தனது குடும்ப உறுப்பினர்கள் அனைவரது பெயரும் இடம்பெறும் அந்தச் சான்று தான் தன் அப்பா கொடுத்ததிலேயே மிகப்பெரிய சொத்து என்று நம்பினான். 

வாரிசுச் சான்றிதழ் பெறுவது அறிவழகனுக்கு ஒரு தவம் போலவே இருந்தது. அறிவழகனின் எந்த முயற்சிக்கும் மற்ற மூன்று பிள்ளைகளும் ஒத்துழைப்பு கொடுக்கவில்லை 

 உடன்பிறந்தவர்கள் தங்கள் அடையாள அட்டைகளை வழங்க மறுத்தனர். அவர்களுக்கு அதன் உண்மைத் தேவை புரியவில்லை.

"ஒற்றுமை இல்லை – ஆதாரங்கள் இல்லை – ஆதரவும் இல்லை" என்று அவர்கள் கைகழுவினாலும், அறிவழகனின் முயற்சி ஓயவில்லை.

தந்தையின் மீதான அன்பு, இந்தச் சான்றிதழைப் பெற்றே தீர வேண்டும் என்ற வைராக்கியமாக அவன் நெஞ்சில் வேரூன்றியது.

அண்ணன், அக்காக்களுக்குத் தெரியாமல், கண்ணீரும் வியர்வையுமாய் பல இடங்களுக்கு அலைந்தான். ஒரு துப்பறிவாளனைப் போல, வீட்டின் மூலை முடுக்குகளில் எப்போதோ எதற்காகவோ விட்டுச்சென்ற அவர்களின் அடையாள அட்டைகளின் நகல்களைத் தேடிப் பிடித்தான்.

இந்தத் தேடலின் போது 

தந்தையுடனும், குடும்பத்தினருடனும் எடுத்துக்கொண்ட பழைய புகைப்படங்கள், பள்ளிக் காலச் சான்றிதழ்கள், தந்தையின் கையெழுத்துகள் பதிந்த பழைய கடிதங்கள் என ஒவ்வொரு துகளையும் தேடித் திரட்டினான்.

ஜெராக்ஸ் நகல்கள் கூட அவனுக்குத் தந்தையின் நினைவுகளாய், உறவுகளின் சுவாசமாய் தோன்றின. ஒவ்வொரு தாளிலும் தன் குடும்பத்தின் உயிர் துடிப்பதை உணர்ந்தான்.

கிடைத்த ஆவணங்களை முறையாகத் தயார் செய்து, நம்பிக்கையுடன் வருவாய்த்துறை அலுவலர்களை பார்க்கச் சென்றான் அங்கே இருந்த அதிகாரி அறிவழகன் சமர்ப்பித்த ஆவணங்களைத் தீவிரமாக ஆராய்ந்தார்.

இவை எல்லாமே நகல்களாக இருக்கிறதே? அசல் ஆவணங்கள் இல்லையா? அரசு விதிகளின் படி அசல் ஆவணங்கள் அவசியம் என்று விண்ணப்பிக்கும் இடத்தில் ஆரம்பித்து உயர் அதிகாரி வரை திருப்பி அனுப்பினர். 

ஏன் உங்களுடன் பிறந்தவர்கள் அசல் ஆவணங்களை தர மறுக்கிறார்கள், உங்களுக்குள் ஏதாவது சொத்து பிரச்சனையா, நீங்கள் சொல்லும் வாரிசு விவரங்கள் உண்மைதானா என்று அறிவழகனை சந்தேக கண்ணோட்டத்தோடு பார்த்தார்கள்.

அறிவழகன் கண்களில் நீர் அரும்பியது.

> “ஐயா… இந்த வாரிசு சான்றிதழில்,

எங்கள் அப்பாவின் முகம், மனம், விருப்பங்கள் — எல்லாம் நான்கே வரிகளில் தெரிகிறது.

 தன்னுடைய பிள்ளைகள் நால்வரும் ஒற்றுமையோடு இருக்கணும் என்பதே அவருடைய ஒரே ஆசையாக இருந்தது.

ஆனால்... காலம் அவருடைய ஆசையை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கரைத்து விட்டது.

 இந்த சான்றிதழில் 

அவருடைய எல்லா பிள்ளைகளின் பெயர்களும் ஒரு வரிசையில், ஒரே ஆவணத்தில் இருக்கும் போது, தன்னுடைய பிள்ளைகள் ஒன்றாக இருக்க வேண்டும் என்ற அவருடைய ஆசை இங்கேயாவது நிறைவேறட்டும் என்று அரசு அலுவலர்களிடம் மன்றாடினான். என் தந்தையின் வாரிசு பற்றி நான் அளித்த விவரங்கள் அனைத்தும் உண்மை, எங்கு வேண்டுமானாலும் விசாரித்துக் கொள்ளலாம் என்று உறுதிப்பட தெரிவித்தான்.

இந்த விண்ணப்பத்தில் நான் குறிப்பிட்டிருக்கும் தகவல்கள் அனைத்தும் உண்மையே இதில் ஏதேனும் பிரச்சனை ஏற்படும் பட்சத்தில் அதற்கு முழு பொறுப்பையும் நான் ஏற்கிறேன், மேலும் இந்த அரசு ஆவணத்தை தவறான முறையில் பயன்படுத்த மாட்டேன் என்று உறுதிமொழி எழுதிக் கொடுத்த பிறகே அவனது மனுவை ஏற்றுக் கொண்டார்கள்.

 பொதுவாக சொத்துக்கள் பணம் இவற்றை பெறுவதற்காகத்தான் வாரிசு சான்று வாங்க பலரும் வருவார்கள். என் அப்பாவின் நினைவாக இந்த வாரிசு சான்றை ஒப்புதல் அளியுங்கள் என்று அறிவழகன் பரிதாபமாக கேட்டபோது அறிவழகனின் மனநிலையை அந்த விசாரணை அதிகாரி புரிந்து கொண்டார்.

அந்த உணர்வை மனதில் ஏற்றி, தயக்கமின்றி வாரிசுச் சான்றிதழ் வழங்க ஒப்பமிட்டார்கள்.

 வருவாய்த் துறையின் அனைத்து படிநிலைகளையும் கடந்து ஒரு வழியாக வாரிசு சான்று அறிவழகன் கைக்கு வந்து சேர்ந்தது. 

அதில், இறந்த அக்காவின் பெயரும், தன் தந்தை சிறுபிள்ளையாக இருக்கும் போது 70 வருடங்களுக்கு முன் மறைந்துபோன தாத்தா-பாட்டியின் பெயர்களும் இடம் பெற்றிருந்தன.

அவர்களின் பெயரைக் கூட இன்று நினைத்துப் பார்க்க யாரும் இல்லாத சூழலில், அந்தச் சான்றிதழில் அவர்களின் பெயர்கள் மிளிர்வது அறிவழகனை மெய்சிலிர்க்க வைத்தது.

 மேலும் அந்தச் சான்று அறிவழகன் குடும்ப வரலாற்றின் சின்னமாக, உறவுகளின் பாலமாக மாறியது.

தனியே நின்று போராடி, தனது குடும்பத்தின் அடையாளத்தை கையில் கொண்டுவந்த அறிவழகன், அந்தச் சான்றிதழை வாழ்நாள் முழுக்க தந்தையின் ஆசீர்வாத சுடராக ஏந்திக்கொண்டான்

 அது வெறும் சான்றிதழ் அல்ல — காலங்களைக் கடந்து வந்த உறவுப் பாலம்!

~ மகேந்திரன்

சொல்லின் நாகரிகம் — “பிராமணர்” Vs “பார்ப்பனர்”

> சொல்லின் நாகரிகம் — “பிராமணர்” Vs “பார்ப்பனர்”

மொழி என்பது வெறும் வார்த்தைகளின் தொகுப்பல்ல; அது ஒரு சமூகத்தின் எண்ணங்கள், உணர்வுகள், நாகரிகம் மற்றும் பண்பாட்டின் பிரதிபலிப்பாகும். ஒரே சொல், வேறுபட்ட சூழல்களில் வேறுபட்ட உணர்வுகளைத் தூண்டக்கூடும். சில சொற்கள் மரியாதைக்குரியவையாக இருக்கலாம்; சில நேரங்களில் அதே சொல் பயன்படுத்தும் விதத்தைப் பொறுத்து எள்ளலாக ஏற்கப்படும்.

"பிராமணர்" மற்றும் "பார்ப்பனர்" என்ற இரு சொற்களின் பயன்பாடு இதற்குச் சிறந்த உதாரணம்.

இந்த இரு சொற்களின் உண்மை உருவும், சமூக மனநிலையுடன் ஏற்படும் தாக்கங்களும், எது நாகரிகம் எனும் கேள்விக்கான நுட்பமான பதிலும் பற்றிய ஒரு சுருக்கமான சிந்தனையை இந்தக் கட்டுரைச் சொல்லுகிறது.

> சொல்லின் நாகரிகம் — சொல்லின் மரியாதையும் மனநிலையும்

மொழியில் ஒரு சொல் துல்லியமான பொருளைக் கொடுப்பது முக்கியம் தான். ஆனால் அதே சமயம் அந்தச் சொல்லின் பாவனை எப்படி இருக்கிறது என்பதும் நாகரிகத்தின் ஒரு அளவுகோல். "பிராமணர்" மற்றும் "பார்ப்பனர்" என்ற சொற்கள் இதற்குப் பதிலளிக்கின்றன.

பிராமணர் – மரியாதைக்குரிய மரபுச் சொல்

சமஸ்கிருதத்தின் “ப்ரஹ்மன்” என்பதிலிருந்து வந்த "பிராமணர்" என்பது வேதங்களில் தேர்ந்தவர்கள், யாக யஜ்ஞங்களில் ஈடுபடுவோர் என மரபாகப் போற்றப்பட்ட ஒரு சமூகத்தைக் குறிக்கும் சொல். தமிழ் வரலாற்றுச் சான்றுகளில், கல்வி உரைகளில் இது மரியாதைசொல்லாகவே பயன்படுத்தப்படுகிறது.

பார்ப்பனர் – நாட்டுப்புற வழக்குச் சொல்

“பார்ப்பனர்” என்பது பார்ப்பான் என்ற சொல்லின் பன்மை. இது தமிழகத்தில் பேசுமொழியில் வழக்கமாக இருந்தாலும், பல இடங்களில் நக்கலோடு, இழிவுடன் பயன்படுவதும் உண்டு. குறிப்பாக சமூகநீதியை பேசும் சூழலில், இது எள்ளல் கொண்ட வார்த்தையாகவும் தோன்றும்.

> தமிழைத் தமிழால் கொச்சையாக்கக் கூடாது

"பார்ப்பனர்" என்பது தமிழ்ச் சொல் என்றும் இல்லை என்றும் இரு வேறு கருத்துக்கள் நிலவுகிறது. பார்ப்பனர் என்ற வார்த்தை இலக்கியங்களில் கூட பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. அதற்கு வரலாற்று அடிப்படையும் உண்டு. ஆனால், இன்று சிலர் அந்தச் சொல்லை  இழிவாகப் பயன்படுத்தும் சூழல் நிலவி வருகிறது 

> இதை விட வேதனைக்குரிய விஷயம் என்னவென்றால், தமிழில் உள்ள சொற்களை நாமே கொச்சையாக்கும் நிலைக்கு நாம் வந்துவிட்டோம் என்பதே! 

ஒரு மொழி அதன் சொற்கள் மூலமாகவே உயர்கிறது. அந்த சொற்கள் தான் அந்த மொழியின் நாகரிகத்தையும், நம்மைச் சமூகத்தின் முன் எவ்வாறு பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறோம் என்பதையும் தீர்மானிக்கின்றன. ஒரு மொழியில் உள்ள சொற்கள் மரியாதையுடன் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்; தவறான பாவனைகள் அந்த மொழியின் மதிப்பையும் குலைக்கும். 

 வேண்டுமென்றால் தமிழ் சொல்லான அந்தணர்கள் என்ற வார்த்தையை கூட பயன்படுத்திக் கொள்ளலாமே.

> பிராமணர் என்பதும், பார்ப்பனர் என்பதும், சொற்கள் மட்டுமே. ஆனால் அவற்றைச் சொல்லும் வாயும், சொல்லப்படும் சூழலும் தான் உண்மையான நாகரிகத்தைக் குறிக்கின்றன. துல்லியத்துடன் மரியாதை கலந்த வார்த்தைப் பயன்பாடே நம் தமிழ் மரபிற்கும் சமூக ஒற்றுமைக்கும் வழிகாட்டும்.

~ ஈரநெஞ்சம் மகேந்திரன் 

ஒரு உருக்கமான கோரிக்கை... மயான தொழிலாளர்கள்

வாழ்வைப் போலவே நம் இறப்பும் மரியாதையாக இருக்க வேண்டும் என்றுதான் எல்லோரும் விரும்புவார்கள். 

இறுதி மரியாதைக்கு பின்னும் ஒரு வாழ்வின் முடிவை மரியாதையாக முடிக்கும் தோழர்கள் தான் மயானத்தொழிலாளர்கள்.

மயானம் மட்டுமல்ல மரியாதையும் தேவை – மயானப் பணியாளர்களுக்கான குரல்............

ஈரநெஞ்சம் அறக்கட்டளை

இன்றைய சமூகத்தில் மாற்றத்திற்கான ஆரம்பம், மனங்களிலிருந்து உருவாகிறது. வார்த்தைகளும் அதன் பிரதிபலிப்பாக அமைந்துள்ளன. முன்னேற்றம் என்றால் தொழிலில் மட்டும் அல்ல; பொருளாதாரத்தில் மட்டுமல்ல. இறுதிநிலை  பணியாளர்களாக இருந்தாலும் அவர்களையும் மனித நேயத்தோடு கண்ணோக்கி அவர்களும் மனிதர்கள் தான் என்று உணர்வதில்  தான் மனித குலத்தின்  உண்மையான வளர்ச்சி இருக்கிறது.

தற்போதும் பலர் மயானங்களில் பணியாற்றும் நபர்களை "வெட்டியான்" என்றே அழைக்கின்றனர். இந்தச் சொல்லின் பின்னணியில் பாழ்மையாகவே படும் ஒரு வரலாறு இருக்கலாம். ஆனால் இன்று இந்தச் சொல், அந்த தொழிலின் பெருமையை காட்டாமல், ஒரு தரப்பினரை ஒதுக்கி வைக்கும் வசைச்சொல்லாகவே 

பரவலாக நடைமுறையில் உள்ளது. மயான தொழிலாளர்கள் எவ்வளவுதான் அறிமுகமானவர்களாக இருந்தாலும் அவர்களது பெயர் தெரிந்திருந்தாலும் கூட வெட்டியான் என்றே அழைக்கிறார்கள். குறைந்தபட்ச மரியாதையும் மனித நேயமும் இல்லாமல் தான் அவர்களை நடத்துகிறார்கள் என்று மயானத் தொழிலாளர்கள் பலரும் வேதனை தெரிவிக்கின்றனர்.

நாம் மற்ற சமூக பிரிவுகளை மரியாதையுடன் "துப்புரவுப் பணியாளர்", "மாற்றுத்திறனாளி", "திருநங்கை" என அழைக்க ஆரம்பித்திருக்கிறோம். பாலியல் தொழிலில் ஈடுபடுபவர்களை கூட "பாலியல் தொழிலாளர்கள்" என்று தான் கூறுகிறோம். அதேபோல் இடுகாட்டில் இறுதி அடக்கம் செய்வதன் மூலம்  சமூகத் தூய்மை பணியில் தங்களது கடின உழைப்பைத் தரும் மயானப் பணியாளர்களும் அந்த மரியாதைக்கு தகுதியானவர்கள் தான்.

ஒரு உயிரின் பயணத்தின் கடைசி கட்டத்தைக் கையாண்டு, மரியாதையுடன் பூமிக்குள் புனிதமாக இணைத்திடும் பணியில் இவர்களின் பங்கு தீர்க்கமாயுள்ளது.

மரணம் தான் நிஜம். அந்த நிஜத்திற்குத் துணையாக இருப்பவர்கள், நம் வாழ்க்கையிலும் முக்கியமானவர்கள். இவர்களின் பணியை எத்தனை பேரால் செய்ய முடியுமென்று யோசித்தீர்களா? எத்தனை பேரால் அந்த மனஉறுதி, கட்டுப்பாடு, கருணை, பொறுமை கொண்டு இந்தப் பணியை செய்ய முடியும்?

எனவே தான் ஈரநெஞ்சம் அறக்கட்டளை சார்பில், நாங்கள் வலியுறுத்த விரும்புகிறோம் –

"வெட்டியான்" எனும் பழமை வாய்ந்த ஆனால் இன்றைய சூழலில் தவறாக பயன்படுத்தப்படக் கூடிய  சொல்லை நீக்கி "மயானப் பணியாளர்" அல்லது மயான உதவியாளர்கள் என்ற மரியாதைமிக்க சொல்லை நாம் அனைவரும் பயன்படுத்த வேண்டும்.

இந்தப் பெயர் மாற்றம் என்பது ஒரு தொடக்கம் மட்டும்தான். சமூக மாற்றத்தின் வித்து சிறிய விதையாக இருந்தாலும் நாளை பெரும் விருட்சமாக மலரும் என்பதில் ஐயமில்லை.

வார்த்தையை மாற்றினால் 

மரியாதையும் மாறும்  

மயானத் தொழிலாளர்களின் 

வாழ்வும் மாறும். 

-ஈரநெஞ்சம் அறக்கட்டளை 

விதைகளே பேராயுதம் சொல்கிறார் வீரமுத்து.

மாடித்தோட்டம், இயற்கை விவசாயம் என்றெல்லாம் தினமும் ஆயிரக்கணக்கானோர் ஆர்வமுடன் தொடங்குகின்றனர். 

ஆனால் அதை முழுமையாக வெற்றிகரமாக செய்து காண்பிப்பவர்கள் வெகு சிலரே.

அப்படி ஒருவர் தான் புதுக்கோட்டை மாவட்டம் ஆலங்குடி வட்டம் மாஞ்சான் விடுதி ஊராட்சி மழவராயன்பட்டி கிராமத்தைச் சேர்ந்த வீரமுத்து என்ற பெண்மணி ஆவார்.

42 வயதான இவர் கடந்த

2021 ம் ஆண்டு முதல் தொடர்ந்து ஐந்து வருடங்களாக தனது வீட்டு மொட்டை மாடியில் மாடித்தோட்டம் அமைத்து அதில் இயற்கை முறையில் கீரை வகைகள் காய்கறிகள் பழங்கள் மலர்கள் மூலிகைகள் மற்றும் அழகு தாவரங்கள் உள்ளிட்ட அனைத்தையும்

வெற்றிகரமாக சாகுபடி செய்து வருகிறார்.

இந்த எண்ணம் எப்படி தோன்றியது என்று கேட்டபோது கோவிட் லாக்டவுன் சமயத்தில் வீட்டிற்கு தேவையான காய்கறிகள் மற்றும் பழங்கள் கிடைப்பதற்கு மிகவும்

சிரமமாக இருந்தது. அப்போதுதான் முதன்முதலில் சிறிய அளவில் தொட்டிகளில் காய்கறிச்செடிகள் வைக்க ஆரம்பித்தேன் என்று கூறுகிறார்.

இதில் குறிப்பிடத்தக்க விஷயம் என்னவென்றால் இவர் தன்னுடைய மூன்று பிள்ளைகளை கணவரின் இறப்புக்குப் பிறகு சிங்கிள் மதர் ஆக இருந்து வளர்த்து வருவதோடு 11 வருடங்களாக தமிழக அரசின் வருவாய்த் துறையில் கிராம நிர்வாக அலுவலராக அரசுப் பணியிலும் இருக்கிறார் என்பதுதான்.

சாதாரணமாக சமையல், வீட்டு வேலை அலுவலக வேலை இவற்றை செய்வதே பெரும்பாடாக இருக்கும் போது வீட்டில் உள்ள பெரியவர்கள் பள்ளி கல்லூரிகளில் படிக்கும் பிள்ளைகள் என அனைவரையும் பராமரித்துக் கொண்டு இயற்கை விவசாயத்தையும் சிறப்புடன் செய்து எல்லா பெண்களுக்கும் ஒரு முன் உதாரணமாக திகழ்கிறார். 

இதற்கெல்லாம் உங்களுக்கு எப்படி நேரம் கிடைக்கிறது என்று கேட்டால் ஒவ்வொரு நாளும் அலுவலகத்திற்கு செல்வதற்கு முன்பும் அலுவலகம் விட்டு வந்த பிறகும் சில மணி நேரங்கள் மாடித்தோட்டத்துக்காக செலவு செய்வேன் என்று சாதாரணமாக கூறுகிறார். கேட்கும் நமக்குத் தான் ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.

 750 சதுர அடிகள் கொண்ட இவரது மாடித்தோட்டத்தில்

 எந்தவிதமான செயற்கை உரங்களோ பூச்சிக்கொல்லி மருந்துகளோ இல்லாமல் முற்றிலும் இயற்கை முறையில் அமிர்த கரைசல், மீன் அமிலம், 

பஞ்சகவ்யம், வேப்பெண்ணெய் கரைசல், மண்புழு உரம், இலை மக்கு உரம், ஆடு மாடு சாணங்களில் இருந்து தயாரிக்கப்பட்ட உரம் போன்றவற்றையே பயன்படுத்துகிறார்.

இடம் சிறியதாக இருந்தாலும் இவரது தோட்டத்தில் பழங்களில் 28 வகையும், மூலிகையில் 15 வகையும்,

கீரையில் 12 வகையும், பூக்களில் 8 வகையும், காய்கறியில் 15 வகையும், கிழங்குகளில் 10 வகையும் இருப்பதாக கூறி நம்மை ஆச்சரியப்படுத்துகிறார். 

 அதிலும் குறிப்பாக திராட்சை, கும்குவாட் ஆரஞ்ச், பேஷன் ஃப்ரூட், மல்பெரி, காந்தாரி மிளகாய், நெய் மிளகாய், கொடி உருளை, மூக்குத்தி அவரை 

லகடாங் மஞ்சள்

சிம்ரி மஞ்சள்,கருப்பு இஞ்சி,கருமஞ்சள், மா இஞ்சி, மலேசியன் கோவைக்காய், மலேசியன் மிளகாய் என்று அபூர்வமான தாவர வகைகளை வைத்து வளர்த்து வருகிறார்.

100 க்கும் மேற்பட்ட பைகளில் செடிகள் உள்ளது. அதற்கு தண்ணீர் ஊற்றவே 2 மணி நேரம் ஆகிறது. செடிகளுக்கு நோய் தாக்கம் ஏற்படுவதும் கோடை காலத்தில் கடுமையான வெயிலை சமாளிப்பதும் சவாலான விஷயம் என்று குறிப்பிடுகிறார்.

இவ்வளவு சிரமப்பட்டு இதை செய்ய வேண்டுமா என்ற கேள்விக்கு எங்கள் குடும்பத்திற்கு நஞ்சில்லா காய்கறிகள்

பதப்படுத்தப்படாத பழங்கள் குறைந்த செலவில் கிடைக்கிறது, உடலுக்கும் ஆரோக்கியம் என்கிறார்.

  

    வெற்றிகரமான மாடித் தோட்டத்தை தொடர்ந்து நிவிஸ் கார்டன் என்ற பெயரில் யூடியூப் சேனல், வாட்ஸ் அப் குரூப், முகநூல் பக்கம் போன்றவற்றையும் அமைத்து நிர்வகித்து வருகிறார்.

 மாடித்தோட்டம் அமைப்பது இயற்கை விவசாயம் செய்வது இயற்கை முறையில் பூச்சிகளை கட்டுப்படுத்துவது போன்றவற்றையும் பரவலாக நிறைய பேருக்கு காணொளிகள் மூலம் சொல்லிக் கொடுக்கிறார். நிறைய பேருக்கு ஆலோசனைகள் கொடுப்பவராகவும் இருக்கிறார்.

 மேலும் அவரை தொடர்பு கொண்டு எங்களுக்கு விதைகள் வேண்டும் என்று கேட்பவர்களுக்கு தனது மாடி தோட்டத்தில் இருந்து சேகரிக்கப்பட்டு பக்குவப்படுத்தப்பட்ட விதைகளை இலவசமாகவே கொரியர் மூலம் அனுப்பி வைக்கிறார். 

 மேலும் தமிழ்நாடு அளவில் நடக்கக்கூடிய மரபுசார் காய்கறிகள் திருவிழா மற்றும் கண்காட்சிகளில் கலந்து கொள்கிறார். இதன்மூலம் மரபுசார் விதை சேகரிப்பாளர்களோடு தொடர்பு கொண்டு நிறைய தகவல்களை தெரிந்து கொள்வதாக கூறுகிறார்.

இவரது முயற்சிகள் பற்றி கேள்விப்பட்ட புதுக்கோட்டை மாவட்டம் குடுமியான் மலையில் உள்ள வேளாண் கல்லூரி மற்றும் ஆராய்ச்சி நிலையத்தைச் சேர்ந்த மாணவர்கள் கிராமங்களில் தங்கி நேரடியாக விவசாய அனுபவங்களை பெறும் *கிராமப்புற வேளாண் பணி திட்டத்தின்* ஒரு பகுதியாக

இவரது மாடித்தோட்டத்தை நேரில் வந்து பார்வையிட்டு செல்கின்றனர்.

 மேலும் அலுவல் ரீதியாக இவரது கிராம நிர்வாக அலுவலகத்திற்கு வரும் விவசாயிகள் மற்றும் பொதுமக்கள் இவர் இயற்கை முறையில் பாரம்பரிய ரகங்களையும் தனது மாடி தோட்டத்தில் வளர்ப்பது குறித்துக் கேள்விப்பட்டு மிகுந்த ஆச்சரியம் அடைகின்றனர். 

 இவரும் தனது பணிப்பகுதியில் உள்ள விவசாயிகளுக்கு ஆர்கானிக் ஃபார்மிங் பற்றி குறிப்புகளையும் ஆலோசனைகளையும் வழங்கி வருவதோடு பாரம்பரிய ரகங்களை அவர்களது விவசாய நிலங்களில் வளர்ப்பதற்கும் ஊக்கமளித்து வருகிறார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

 மேலும் வீரமுத்து அவர்களிடம் பேசியபோது 

 *" *விதைகளே பேராயுதம்"* என்ற நம்மாழ்வார் அய்யாவின் அறிவுரை படி விதை பரவலாக்கம் செய்து வருகிறேன்.

எனது தேவைக்கு அதிகம் விளையும் காய்கறி , பழங்கள் , விதைகளை பிறருக்கு பகிர்ந்து வருகிறேன்.

வருங்கால தலைமுறைக்கு மரபு விதைகளை கொண்டு சேர்ப்பதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன்.

*"நாளைய உணவிற்கு இன்றே விதை விதைப்போம்"*

     *"அனைவரும் இயற்கை விவசாயத்தை நேசிப்போம்"*

 என்று கூறுகிறார்.

 அன்றாடம் அதிகரித்து வரும் காய்கறிகள் பழங்களின் விலை உயர்வு, விதவிதமான நோய்கள், சுற்றுச்சூழல் பாதிப்பு என்று இருக்கும் இன்றைய காலகட்டத்தில்...

 நமது வீட்டிலேயே இது போல இயற்கை முறையில் மாடித் தோட்டம் அமைப்பதால் செலவு குறைவதோடு மட்டுமல்லாமல் நல்லதொரு உடற்பயிற்சியாகவும் மன அழுத்தத்தை குறைக்கும் காரணியாகவும் இருக்கும். 

 நாட்டின் பொருளாதாரம் தன்னிறைவு பெற இது போன்ற சிறிய முயற்சிகளை நமது இல்லத்தில் இருந்தே தொடங்குவோம்.

மாடித்தோட்டம் பற்றி கூடுதலான தகவல்களை தெரிந்து கொள்ள விரும்புபவர்கள் இவரது நிவிஸ் கார்டன் என்னும் youtube சேனலில் சென்று பார்க்கலாம்.

 

https://youtube.com/@veerasaravanan-?si=vtRZOtbyA7TbOWGD

~ ஈரநெஞ்சம் அறக்கட்டளை 

இமைகளின் காதல்

*இமைகளின் காதல்* 

என் காதலியின் புகைப்படத்தை கண் இமைக்காமல் பார்த்துக்கொண்டு இருக்கும் வேளையில், 'நீ உன் காதலியைப் பார்க்க வேண்டும் என்பதற்காக எங்களைக் கட்டித் தழுவ விடாமல் தடுப்பது நியாயமா' என்று என்னைப் பார்த்துக் கேட்டன என் இமைகள்.

இது என்னடா புதுத் தடங்கல் என்று பதைத்தபடி, என் இமைகளிடம் கேட்டேன்  ‘ஏன்... நீங்களும் காதலிக்கிறீர்களா' என.

'ஆம்... பிறந்ததில் இருந்தே நாங்கள் ஒருவரை ஒருவர் காதலிக்கிறோம். அதனாலேயே நீ விழித்திருக்கும்போது நொடிக்கு ஒரு முறையும், நீ தூங்க ஆரம்பித்தால், கண் விழிக்கும் வரையும் கட்டித் தழுவி முத்தமிட்டபடியே இருப்போம்' என்றன இமைகள்.

ஊரார் காதலை ஊட்டி வளர்த்தால், தன் காதல் தானே வளரும் என்கிற ஆசையில் என் கண்களை கொஞ்சம் மூடி, இமைகள் இரண்டையும் கட்டித் தழுவ விட்டேன்.

மூடிய கண்களுக்குள் 

உள்ளே ஓங்கி வளர்ந்து காட்சி தந்தாள் என் காதலி.

அதற்குள் அறைக்குள் வந்த என் காதலி நான் வரும்வரை காத்திருக்காமல் எப்படி நீ உறங்கலாம் என்று என்னிடம் சண்டை போடுகிறாள் 😒

~மகி ~

காதல் என்பது மண்டியிட்டு ரோஜாக்களை நீட்டுவது அல்ல

*காதல் என்பது மண்டியிட்டு ரோஜாக்களை நீட்டுவது அல்ல* 

காதல் என்பது மண்டியிட்டு ரோஜாக்களை நீட்டுவதில் இல்லை. அது ஒரு ஆழமான உணர்வு, இரண்டு இதயங்கள் ஒன்றையொன்று புரிந்து கொண்டு, மதித்து, அன்பு செலுத்துவதில் உள்ளது. ரோஜாக்கள் ஒரு அழகான அடையாளம், ஆனால் அவை காதலின் சாராம்சத்தை வரையறுக்க முடியாது.

புரிதல்: ஒருவரை ஒருவர் முழுமையாகப் புரிந்து கொள்வது, அவர்களின் எண்ணங்கள், உணர்வுகள், கனவுகள் மற்றும் பயங்களை அறிந்து கொள்வது.

மரியாதை: ஒருவரை ஒருவர் மதிப்பது, அவர்களின் தனித்துவத்தை ஏற்றுக்கொள்வது, அவர்களின் கருத்துக்களைப் பாராட்டுவது.

நம்பிக்கை: ஒருவரை ஒருவர் நம்புவது, அவர்களின் மீது நம்பிக்கை வைப்பது, அவர்கள் எப்போதும் தங்களுக்கு ஆதரவாக இருப்பார்கள் என்று நம்புவது.

தியாகம்: ஒருவருக்காக ஒருவர் தியாகம் செய்ய தயாராக இருப்பது, அவர்களின் மகிழ்ச்சிக்காக தங்கள் சொந்த தேவைகளை விட்டுக்கொடுப்பது.

பொறுமை: ஒருவரை ஒருவர் சகித்துக்கொள்வது, அவர்களின் தவறுகளைப் பொறுத்துக்கொள்வது, அவர்களுக்கு ஆதரவாக இருப்பது.

மகிழ்ச்சி: ஒருவரோடு ஒருவர் இருக்கும்போது மகிழ்ச்சியாக உணர்வது, வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு தருணத்தையும் ஒன்றாக அனுபவிப்பது.

காதல் என்பது ஒரு பயணம், அது எப்போதும் எளிதானது அல்ல. ஆனால், உண்மையான காதல் என்பது தடைகளைத் தாண்டி, ஒருவரை ஒருவர் மேலும் நெருக்கமாகக் கொண்டு செல்லும்.

எனவே, காதலை ரோஜாக்களுடன் மட்டும் ஒப்பிட்டு விடாதீர்கள். காதல் என்பது ஒரு ஆழமான மற்றும் சிக்கலான உணர்வு, அது வார்த்தைகளால் விவரிக்க முடியாதது.

~ மகி