Wednesday, December 17, 2025

ஏழைகளின் எட்டாக்கனியாகும் மஞ்சள் உலோகம்

தங்கம்: ஏழைகளின் எட்டாக்கனியாகும் மஞ்சள் உலோகம்
தமிழக கலாச்சாரத்தில் தங்கம் என்பது வெறும் ஆபரணம் மட்டுமல்ல; அது ஒரு கௌரவம், பாதுகாப்பு மற்றும் வாழ்நாள் சேமிப்பு. ஆனால், கடந்த சில ஆண்டுகளாக நிலவும் தங்கத்தின் அதீத விலை உயர்வு, சாதாரண மக்களின் கனவுகளைச் சிதைத்து வருகிறது.

மலைக்க வைக்கும் விலை ஏற்றம்

சுமார் 15 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு சவரன் தங்கம் வெறும் 3,000 முதல் 4,000 ரூபாய் வரை விற்றது. அன்று 30 சவரன் நகை போடுவது என்பது ஒரு நடுத்தர வர்க்கத்தினருக்கு சாத்தியமான ஒன்றாக இருந்தது. ஆனால், கடந்த ஒரு வருடத்திலேயே 50,000 ரூபாயாக இருந்த ஒரு சவரன் விலை, இன்று ஒரு லட்சத்தை நெருங்கி நிற்பது சாமானியர்களை அதிரச் செய்துள்ளது. உழைப்பிற்கேற்ற ஊதியம் உயராத நிலையில், தங்கத்தின் விலை மட்டும் இருமடங்காக உயர்ந்திருப்பது பொருளாதார சமநிலையை சீர்குலைத்துள்ளது.

நடுத்தர வர்க்கத்தினரின் வேதனை

தங்கம் விலை உயர்வால் அதிகம் பாதிக்கப்படுவது நடுத்தர மற்றும் அதற்குக் கீழ் உள்ள ஏழை எளிய மக்களே.

திருமணத் தடைகள்:
"பெண்ணைப் பெற்றால் பொன்னைப் பூட்ட வேண்டும்" என்ற சமூக அழுத்தம் இன்றும் மாறவில்லை. ஒரு தந்தை தன் வாழ்நாள் முழுவதும் உழைத்துச் சேர்த்த பணம், இன்று ஒரு சில சவரன் தங்கம் வாங்குவதற்கே பற்றாக்குறையாக உள்ளது.

பொருளாதாரச் சுமை:
மகளின் திருமணத்திற்காக வாங்கிய கடனைத் திருப்பிச் செலுத்த முடியாமல் பல குடும்பங்கள் வறுமையின் பிடியில் சிக்கிக்கொள்கின்றன.

மன உளைச்சல்:
கௌரவம் என்ற பெயரில் நகை போட முடியாமல் போவது, சமுதாயத்தில் தங்களுக்கு அவமானத்தைத் தரும் என்று பல பெற்றோர்கள் மிகுந்த மனவேதனைக்கு உள்ளாகிறார்கள்.

சமூகத்தின் பிடிவாதமும் கௌரவப் பார்வையும்

விலை எவ்வளவு ஏறினாலும், மணமகன் வீட்டார்கள் "குறைந்த பவுன்" நகையுடன் திருமணம் செய்வதைக் கௌரவக் குறைவாகக் கருதுகிறார்கள். மணமகன் வீட்டார் காட்டும் இந்த பிடிவாதம், ஒரு ஏழைத் தந்தையின் முதுகெலும்பை உடைப்பதற்கு சமம்.

"விலைவாசி உயர்வுக்கும், ஆடம்பரக் கனவுக்கும் இடையே சிக்கித் தவிப்பது பாசமுள்ள பெற்றோர்களின் மனசாட்சிதான்."

தங்கம் மீதான மோகத்தைக் குறைக்க வேண்டிய நேரம்

தங்கத்தின் விலை உயர்வைக் கட்டுப்படுத்துவது நம் கையில் இல்லை, ஆனால் அதன் மீதான மோகத்தைக் குறைப்பது நம் கையில் உள்ளது.

பார்வை மாற்றம்:
தங்கம் அணிவது மட்டுமே ஒரு பெண்ணின் அழகோ அல்லது கௌரவமோ அல்ல என்பதைச் சமூகம் உணர வேண்டும்.

பெண்களின் கல்வி:
பெண்ணுக்குத் தங்கத்தைப் போட்டு அனுப்புவதை விட, அவளுக்குத் தரமான கல்வியைக் கொடுத்து அவளைத் தற்சார்பு உடையவளாக மாற்றுவதே உண்மையான சீர் வரிசை.

எளிய திருமணங்கள்:
மணமகன் வீட்டார் ஆடம்பர நகைகளை எதிர்பார்ப்பதைத் தவிர்த்து, பெண்ணின் குணத்திற்கும் கல்விக்கும் முக்கியத்துவம் அளிக்க முன்வர வேண்டும்.

போலி கௌரவம்:
 உயர் நடுத்தர வர்க்கத்தினரிடையே நகை என்பது அவர்கள் குடும்பத்தின் செல்வாக்கை வெளிப்படுத்தும் அளவுகோலாக கருதப்படுகிறது. இதன் காரணமாக அவர்கள் அவர்கள்தங்களின் இறுதிக்காலத்திற்கென்று வைத்திருக்கும் சேமிப்பையோ வாழ்வாதாரத்திற்கென்று வைத்திருக்கும் சொத்தையோ  விற்றாவது மற்றவர்களுக்கு சமமாக நகை போடவேண்டும் என்று சமூக சூழல் அவர்களை கட்டாயப்படுத்துகிறது. 

தங்கம் என்பது ஒரு உலோகம் மட்டுமே; அது ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கையைத் தீர்மானிக்கும் சக்தியாக மாறக்கூடாது. "தங்கம் இல்லாவிட்டால் திருமணம் இல்லை" என்ற நிலை மாறினால் மட்டுமே, ஏழை மற்றும் நடுத்தரக் குடும்பங்கள் நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட முடியும். சமூகத்தின் சிந்தனை மாறினால் மட்டுமே, இந்த எட்டாக்கனி மீண்டும் சாமானியர்களின் கைக்கு எட்டும்.

~ ஈரநெஞ்சம் மகேந்திரன் 

Sunday, December 14, 2025

இன்றைய இளைஞர்களும் நாளைய அரசியலும்

இன்றைய இளைஞர்களும் நாளைய அரசியலும்
– ஒரு அவசியமான விழிப்புணர்வு

ஒரு நாட்டின் எதிர்காலத்தை தீர்மானிப்பது அதன் இளைஞர்களே.
ஆனால் இன்று நாம் பார்க்கும் பல இளைஞர்களின் உலகம்,
வரலாறு இல்லாதது,
அரசியல் புரிதல் இல்லாதது,
பொறுப்பு உணர்வு இல்லாதது
என்பது வருத்தமளிக்கும் உண்மை.

இன்றைய இளைஞர்களில் பலருக்கு,
கடந்த 50 ஆண்டுகளாக நாட்டை ஆட்சி செய்த அரசியல் கட்சிகளின் பெயர்களும்,
அந்த கட்சிகளை உருவாக்கி வளர்த்த தலைவர்களின் பெயர்களும்
தெரியாமல் போயுள்ளது.

அதேபோல்,
இந்த நாட்டின் சுதந்திரத்திற்காக
உயிர் தியாகம் செய்த
சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்கள்,
தியாகிகள்,
சமூக சீர்திருத்தவாதிகள்
என்ற பெயர்கள் கூட
பலருக்கு புத்தகப் பக்கங்களோடு முடிந்துவிடுகின்றன.

படிப்பு — தேர்வுக்காக மட்டுமா?

பள்ளிக்கூடங்களிலும், கல்லூரிகளிலும்
பாடப்புத்தகங்களைப் படித்து
தேர்வில் மதிப்பெண் எடுத்து
அடுத்த கட்டத்திற்குச் செல்லும் வரை தான்
பலருக்கும் கல்வி முக்கியமாக இருக்கிறது.

பாடத்தில் உள்ள
வரலாறும்,
அரசியல் அறிவும்,
சமூக பொறுப்பும்
பள்ளி வாசலில் விட்டுவிட்டு
வெளியே வந்துவிடுகிறார்கள்.

இன்று கண்களுக்கு தெரியும் உலகம்

இன்றைய இளைஞர்களின் கண்களுக்கு
அதிகமாக தெரிகிற முகங்கள்
சினிமா நட்சத்திரங்கள்,
விளையாட்டு வீரர்கள்,
சமூக வலைதள பிரபலங்கள்.

அவர்கள் நடித்த படம்,
அவர்கள் அடித்த சிக்சர்,
அவர்கள் போட்ட பதிவு
இதுதான் முழு உலகமாக மாறிவிட்டது.

இதனால் என்ன நடக்கிறது?

இன்றைய பிரபலங்கள் அரசியலுக்கு வருகிறார்கள்.
அவர்களே கடவுள் போலவும், அவதாரம் போலவும் பார்க்கப்படுகிறார்கள்.
அவர்கள் யார்,
அவர்களின் பின்னணி என்ன,
அவர்கள் உண்மையில் நல்லவர்களா,
அரசியலுக்கு தகுதியானவர்களா
என்ற கேள்விகளை
கேட்கவே பலர் முன்வருவதில்லை.

ஓட்டு — ஒரு ரசிகர் வாக்கா?

இப்படிப்பட்ட மனநிலையோடு
ஒரு இளைஞன் வாக்களிக்க வரும்போது,
அது சிந்தித்த ஓட்டாக இருக்கிறதா
அல்லது
ரசிகர் மனநிலையிலான ஓட்டாக மாறுகிறதா?

இங்கேதான் அரசியலின் எதிர்காலமே மாறுகிறது.

ஒரு தவறான ஓட்டு
ஐந்து ஆண்டுகள்
ஒரு மாநிலத்தையே பாதிக்க முடியும்.
ஒரு தவறான முடிவு
ஒரு தலைமுறையின் கனவுகளை
சிதைக்க முடியும்.

யாருக்கு ஓட்டு போட வேண்டும்?

இளைஞர்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய சில அடிப்படை உண்மைகள்:

நல்ல நடிகன் நல்ல அரசியல்வாதி அல்ல.
புகழ் தகுதி அல்ல.
வசனம் செயல் அல்ல.

ஓட்டு போடுவதற்கு முன் இளைஞர்கள் கேட்க வேண்டிய கேள்விகள்:

இவர் மக்கள் நலனுக்காக என்ன செய்திருக்கிறார்?
இவர் கடந்த கால செயல்பாடுகள் என்ன?
இவர் நேர்மையானவரா?
இவர் அரசியலின் அடிப்படை அறிவு கொண்டவரா?
இவர் அதிகாரத்தை சேவையாக பார்க்கிறாரா,
அல்லது வியாபாரமாக பார்க்கிறாரா?

இளைஞர்களுக்கான அழைப்பு

இளைஞர்களே,
நீங்கள் அரசியலை புறக்கணித்தால்,
அரசியல் உங்களை புறக்கணிக்காது.

உங்கள் வேலை,
உங்கள் கல்வி,
உங்கள் எதிர்காலம்,
உங்கள் குடும்ப வாழ்க்கை
அனைத்திலும் அரசியல் தீர்மானங்களின் தாக்கம் இருக்கிறது.

அதனால்,
வரலாற்றை தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.
தலைவர்களை ஆராயுங்கள்.
உணர்ச்சியால் அல்ல, அறிவால் வாக்களியுங்கள்.
ரசிகராக அல்ல, பொறுப்புள்ள குடிமகனாக இருங்கள்.

இன்றைய இளைஞனின் ஒரு சரியான ஓட்டு தான்
நாளைய இந்தியாவின் திசையை தீர்மானிக்கும்.

விழிப்புணர்வுடன் சிந்திக்கும் இளைஞர்களே
உண்மையான ஜனநாயகத்தின் அடையாளம்.


~ ஈரநெஞ்சம் மகேந்திரன்

Wednesday, December 03, 2025

கல்யாணச் சாவு என்ற பெயரில் நடக்கும் கலாச்சாரக் கேடு

*முகம் சுளிக்கும் மரண கொண்டாட்டங்கள்: மரியாதையை மறந்ததா நம் பண்பாடு?* 

 *கல்யாணச் சாவு என்ற பெயரில் நடக்கும் கலாச்சாரக் கேடு* 


சமீபத்தில் ஒரு துக்க நிகழ்வுக்குச் சென்றபோது ஏற்பட்ட அனுபவம், என் மனதை ஆழமாகப் பாதித்ததுடன், நம்முடைய சமூகம் எதை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருக்கிறது என்ற கேள்வியையும் எழுப்பியது.

85 வயதில் நிறைவான வாழ்வு வாழ்ந்த ஒரு முதியவரின் இறப்பு அது.
கிராமப் பகுதியில், 'மங்கள மரணம்' அல்லது 'கல்யாணச் சாவு' என்ற பெயரில் அவரது இறுதிச் சடங்குகள் நடந்தன.
ஒரு முதியவர் நிறைந்த வாழ்வு வாழ்ந்து விடைபெறும்போது, அதை அமைதியான துக்கத்துடன் கூடிய நிறைவான பிரியாவிடையாக நடத்துவதுதான் மரபு.

பொதுவாக முதியோரின் இறுதி நிகழ்வுகளில், நீண்டகால பந்தத்தைப் பிரிந்த சோகத்தை வெளிப்படுத்தும் வகையில் நெஞ்சை உருக்கும் ஒப்பாரிப் பாடல்களும், துக்கம் ததும்பும் இசையும் ஒலிப்பதைப் பார்த்திருக்கிறோம்.
நிறைவான வாழ்வைக் கொண்டாடும் விதமாக, பெரியவர்கள் ஆசீர்வாதத்துடன் சிலர் பட்டாசுகள் வெடிப்பதும் உண்டு. 

மரண ஊர்வலத்தில் அலங்கார பல்லக்குகளில் தூக்கிச் செல்வதையும் தாரை தப்பட்டைகளுடன் இறுதி ஊர்வலத்தில் நடனமாடிக் கொண்டு செல்வதையும் சில இடங்களில் பார்த்திருப்போம். அது ஒரு சில பகுதிகளில் மண் சார்ந்த பழக்கவழக்கமாக இருக்கலாம். ஒரு சில இடங்களில் ஒப்பாரி பாடல்கள் பாடுவதும்  ஒலிபெருக்கிகளில் பாடல்களை ஒலிபரப்புவதும் நாட்டுப்புற கலைஞர்களின் நடன நிகழ்ச்சிகளை அரங்கேற்றுவதும் உண்டு.

ஆனால், அன்று இரவில் நடந்த நிகழ்வு, ஒட்டுமொத்த மரணச் சடங்கின் புனிதத்தன்மையையும், முதியவரின் மரியாதையையும் சிதைக்கும் விதமாக இருந்தது.

நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்பாடு செய்தவர்கள் இறந்தவரின் பேரன் பேத்திகள் தான் என்பதுதான் மிகவும் வேதனைக்குரியது.
இவர்கள் தெருக்கூத்து என்ற பெயரில் ஓர் ஆடல் பாடல் நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தனர். 

அங்கு நடந்தது முற்றிலும் வேறாக இருந்தது.
ஆபாசமான உடைகளில் வந்த கலைஞர்கள், இரட்டை அர்த்த வசனங்கள், முகம் சுளிக்கும் அங்க அசைவுகள்—
இவை அனைத்தும் ஒரு மலிவான பொழுதுபோக்கிற்காக நடத்தப்பட்ட ஆபாசக் களியாட்டமாக இருந்தது.

இதை விடக் கொடுமை என்னவென்றால், அந்த ஆபாச நடனம் ஆடும் கலைஞர்களுடன் சேர்ந்து, அந்த வீட்டுப் பெரியவர்களும், இன்னும் பள்ளிப் பருவம் தாண்டாத குழந்தைகளும்கூட இணைந்து நடனமாடிக் கொண்டிருந்தனர்.
துக்கம் நடந்த வீட்டின் முன்பே, குழந்தைகள் உட்படப் பல குடும்ப உறுப்பினர்கள் முன்னிலையில் இந்த அநாகரீகம் அரங்கேறியது.


ஒரு துக்க வீட்டில், அதிலும் ஒரு முதிர்ந்த பெரியவரின் நிறைவுப் பயணத்தில், இதுபோன்ற அநாகரீகமான கேளிக்கை அவசியமா?
இது துக்கத்தை மறக்கச் செய்யும் பொழுதுபோக்கா அல்லது சடங்குகளின் புனிதத்தை இழிவுபடுத்தும் செயலா?

ஒருவர் வாழ்ந்த வாழ்க்கையின் பெருமையையும் அந்தஸ்தையும் தங்களது குடும்பத்தின் செல்வாக்கையும் காட்ட விரும்பினால் அதற்கு எத்தனையோ வழிகள் இருக்கின்றன. 

85 ஆண்டு கால அனுபவம், அந்தக் குடும்பத்திற்காக அவர் ஆற்றிய உழைப்பு, அவரது நீண்ட வரலாறு—
இவற்றுக்கு நாம் அளிக்கும் இறுதி மரியாதை இதுதானா?
ஒரு முதியவரை அமைதியாகவும் கண்ணியமாகவும் வழியனுப்புவதற்குப் பதிலாக, இந்த அநாகரீகச் செயல் மூலம் அவரது நினைவுகளை அவமானப்படுத்துவதாக இல்லையா?

இந்தச் செயல், நம்முடைய கலாச்சாரச் சீரழிவை அப்பட்டமாக வெளிப்படுத்துகிறது.
அதுவும், எதிர்காலத் தூண்களாக இருக்க வேண்டிய பேரக்குழந்தைகளே இதுபோன்ற நிகழ்வுக்குத் தலைமையேற்றதும், குழந்தைகள் இதில் பங்கெடுத்ததும், பண்பாட்டு விழுமியங்கள் சிதைந்துவிட்டன என்பதையே காட்டுகிறது.

நாட்டின் முக்கிய தலைவர்கள் இறப்பின் போது அவர்கள் எத்தனை வயதில் இறந்திருந்தாலும் அரசு நிகழ்ச்சிகளை ரத்து செய்து நாடி அவர்களுக்காக துக்கம் அனுஷ்டிக்கிறது. மௌனமாக அவருக்கு மரியாதையுடன் அஞ்சலி செலுத்தப்படுகிறது. 

‘கல்யாணச் சாவு’ என்பது ஒரு நிறைவான வாழ்வின் அடையாளமே தவிர, கொண்டாட்டத்தின் பெயரால் கட்டுப்பாடின்றி அநாகரீகமாகச் செயல்படுவதற்கான உரிமம் அல்ல.

மங்கள மரணத்தின் நோக்கம்:
— நிறைவான வாழ்வு வாழ்ந்ததற்காக நன்றி செலுத்துவது
— அவரது ஆத்மா சாந்தி அடைய அமைதியான பிரியாவிடை கொடுப்பது
— அவரது வாழ்க்கை நமக்கு ஒரு பாடமாக அமைய வேண்டும் என்று போற்றுவது

ஆடல் பாடல் நிகழ்ச்சிகளை நடத்துவதைத் தவறு என்று சொல்லவில்லை. அதிலும் ஆபாச நடனம் இரட்டை அர்த்த வசனங்கள் என்று சாவு வீட்டில் வந்தவர்களை முகம் சுளிக்கும் விதமாக இருப்பது கண்டனத்துக்குரியது.
ஒரு மரணத்தின் சூழல், அந்தச் சடங்கு நடைபெறும் இடம், மற்றும் குழந்தைகள் உட்படப் பல வயதினரின் முன்னிலை ஆகியவற்றை நாம் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

மலிவான பொழுதுபோக்கிற்காக, மரணம் போன்ற புனிதமான தருணங்களின் மரியாதையைக் குறைப்பது என்பது, நாம் நம்முடைய வேர்களை இழந்துவிட்டோம் என்பதையே காட்டுகிறது.

உறவுகளே, முதியோர்கள் நமக்குச் சொத்து.
நிறைவான வாழ்வு வாழ்ந்து அவர்கள் விடைபெறும் தருணத்தில், ஆபாசத்தைக் கொண்டாடுவதை நிறுத்திவிட்டு, அமைதியான, கண்ணியமான, மற்றும் மரியாதை நிறைந்த இறுதிப் பிரியாவிடை கொடுப்பதே நாம் அவர்களுக்குச் செய்யும் உண்மையான நன்றியாக இருக்கும்.

 குடும்பத்தின் ஆணி வேராக இருந்த மூத்தவர்கள் வயது மூப்பு காரணமாக இயற்கை எய்தும் போது பாரம்பரியமான இறுதிச் சடங்குகளை முறைப்படி செய்து நம்முடைய துக்கத்தை மௌனமாக வெளிப்படுத்தி கண்ணியமான முறையில் அவர்களை நல்லடக்கம் செய்வதே இறந்தவர்க்கும் அவரது குடும்பத்தினருக்கும் பெருமை.
மங்கள மரணம் என்பது மலிவான கேளிக்கைக்கான நேரம் அல்ல. 
அது முதியோரின் வாழ்வுக்கு நாம் செலுத்தும் உன்னதமான மரியாதை.